حجت‌الاسلام والمسلمین محمدعلی راغبی، عضو هیأت علمی دانشگاه قم در یادداشتی که در اختیار ایکنا قرار داده است، نوشت: در دوران غیبت کبری، منتظران با آزمون‌هایی فراتر از زندگی روزمره روبه‌رو هستند. وظیفه آنان در این عصر، بر دیدار شخصی با امام زمان(عج) استوار نیست؛ بلکه نایب عام آن حضرت ولی فقیه زمان احکام و تکالیف دینی و اخلاقی را تبیین کرده و مسیر عبور از پیچیدگی‌های اجتماعی، سیاسی و معنوی را هموار می‌سازد.
این آزمون‌های بزرگ و مسئولیت‌های سنگین اخلاقی و اجتماعی در روزگار غیبت، همچون صحنه‌ای برای غربال و جداسازی حق از باطل است.
بیشتر بخوانید:
- تربیت اجتماعی در پرتو فرهنگ مهدوی
- صبر و مقاومت؛ مهم‌ترین شاخصه فرهنگ انتظار
- عدالت‌طلبی؛ فصل مشترک فرهنگ انتظار و اربعین حسینی
- عدالت‌گستری؛ وعده قطعی قیام حضرت مهدی(عج)
- زمینه‌سازی اخلاقی منتظران برای ظهور حضرت ولی عصر(عج)
هرکس باید با پایداری و وفاداری به عهد خود با امام زمان(عج)، جایگاه خویش را در صف یاران صادق تثبیت کرده و آمادگی واقعی خویش را برای تحقق ظهور نشان دهد.
امام صادق(ع) در روایتی تکان‌دهنده به منصور از اصحابش می‌فرماید: «یَا مَنْصُورُ إِنَّ هَذَا اَلْأَمْرَ لاَ یَأْتِیکُمْ إِلاَّ بَعْدَ إِیَاسٍ وَ لاَ وَ اَللَّهِ حَتَّی تُمَیَّزُوا وَ لاَ وَ اَللَّهِ حَتَّی تُمَحَّصُوا وَ لاَ وَ اَللَّهِ حَتَّی یَشْقَی مَنْ یَشْقَی وَ یَسْعَدَ مَنْ یَسْعَدُ؛ ای منصور! این امر (ظهور) جز پس از ناامیدی (از اسباب مادی و اعتماد و توکل کامل بر خداوند) فرا نمی‌رسد. به خدا سوگند، تا خوب از بد جدا نشوید، ظهور محقق نمی‌شود؛ به خدا سوگند، تا آزمایش نشوید، (ظهور) تحقق نخواهد یافت؛ و به خدا سوگند، تا شقی به شقاوت و سعادتمند به سعادت نرسد، ظهور واقع نمی‌شود».(الکافی، شیخ کلینی، ج ۱، ص ۳۷۰).
از این روایت استفاده می‌شود که ظهور در اوج تنگنا و ناامیدی بشر تحقق خواهد یافت، جایی که دیگر قدرت‌های مادی بی‌ثمر می‌شوند. این مرحله، امتحان امید و اعتماد مطلق به خداوند است.
دوران غیبت، میدان جداسازی مؤمنان واقعی از مدعیان است؛ کسانی که در فتنه‌ها می‌ایستند، شناخته می‌شوند. غربالگری الهی با سختی‌ها و آزمایش‌ها انجام می‌شود و مؤمنان را صیقل می‌دهد تا خالص شوند.
این دوران سرنوشت‌ساز است؛ برخی به دلیل سستی و بدعهدی به شقاوت می‌رسند و برخی با ثبات قدم در سعادت جاودانه جای می‌گیرند و صف‌بندی نهایی تاریخ، شکل می‌گیرد و انسان‌ها را به دو دسته تقسیم می‌کند: اهل سعادت و اهل شقاوت.
آنچه بر منتظران در دوران غیبت لازم است، داشتن معرفت عمیق و وفاداری عملی به عهد با امام زمان(عج) است؛ عهدی که با عمل به وظایف و توجه به دعاهایی، چون دعای عهد، دعای ندبه، انس با قرآن، توسل به اهل بیت(ع) و پیروی از ولی‌فقیه استوار می‌ماند و باید در عبادت، صبر بر سختی‌ها، رعایت انصاف و وفاداری پایدار جلوه‌گر شود.
بنابراین، دوران غیبت، عصر بلاتکلیفی نیست، بلکه میدان آزمایش‌های بزرگ است؛ هر گامی در پایبندی به این عهد، گامی به سوی آمادگی برای ظهور و قرار گرفتن در صف یاران راستین حضرت ولی‌عصر(عج) خواهد بود.