جهان اسلام از نظامی مبتنی بر اسلام، تغییر شکل داد و به عصر استعمار وارد شد؛ عصری که بر مبانی فکری کافرانه بنا شده بود و ساختار آن را نظام‌های کفر تشکیل می‌داد. جهان اسلام با ورود به این عصر با تحولی بزرگ مواجه شد. این همان چیزی است که در حدیث صحیحی از معصومان به آن اشاره شده است؛ ائمه(ع) به ما خبر داده‌اند که در عصر غیبت، مؤمنی که دین خود را نگه دارد همانند کسی است که زغال افروخته‌ای را در دست نگه داشته باشد. […] چون او با این مقاومت و ایستادگی با جریانی بزرگ و توفنده رودررو می‌شود. [شهید سید محمدباقر صدر؛ کتاب حوزه و بایسته‌ها، ص١۴۶-١۴٧]