شهدا فقط نام‌هایی حک شده بر سنگ نیستند؛ آنان فانوس‌های فروزانی‌اند که در طوفان تاریکی، مسیر را به ما نشان می‌دهند. هر گل سرخی که بر مزارشان می‌روید، یادآور این حقیقت است که راه روشن فردا، بر شانه‌های دلاوری دیروز بنا شده است. ما هرگاه میان هیاهوی دنیا راه را گم می‌کنیم، کافی‌ست سری به قطعه‌ای بزنیم که در آن سنگ‌ها سخن می‌گویند؛ آن‌جا که آرامشی عجیب در دل غبار جاری‌ست. آن‌جا می‌فهمیم هنوز کسانی هستند که بی‌ادعا جان دادند تا ما با خیال آسوده نفس بکشیم. آری… شهدا سنگِ نشانند که ره گم نشود؛ چراغ‌هایی که خاموشی در قاموس‌شان معنایی ندارد.