وقتی از فرهنگ اسلامی و جایگزین کردن آن به‌جای فرهنگ غربی یا هر فرهنگ دیگری، با هر شکل و از هر منبعی که قرآن نیاورده است، سخن می‌گوییم، از امت نمی‌خواهیم که از تمدن جدید و علوم آن دست بردارد. چنان‌که برخی ادعا می‌کنند که احیای فرهنگ اسلامی به‌معنای اعاده همان زندگی ابتدایی مسلمانان در مدینةالنبی و پس زدن دستاوردهای تمدن جدید در حوزه وسایل زندگی و ابزارهای رفاهی است. این ادعا تهمت به اسلام است؛ زیرا فرهنگ غیر از تمدن است؛ فرهنگ نگرش امت به زندگی، و تمدن روش‌های زیستن است که با تحول علوم و اکتشافات تغییر می‌کند. [شهید محمدباقر صدر، کتاب رسالت ما، ص١۵٣]