ازآنجاکه سیاست استعماری سراسر مکر و حیله و مملو از دروغ و فریب بود، اصل سیاست چهره‌ای درهم و نازیبا یافته بود و از این‌رو بسیاری از مسلمانان از سیاست جز نفاق و تجاوز به حقوق دیگران و هتک حرمت و کرامت امت، چیز دیگری نمی‌فهمیدند. تثبیت این ذهنیت در افکار امت، اندیشه جدایی سیاست از اسلام را پدید آورد و پس از آن مردم به سیاست به‌گونه‌ای می‌نگریستند که گویی سیاست دورترین مفهوم از واقعیت و گوهر اسلام است. اگر مفهوم کامل سیاست، سرپرستی شئون امت و حفظ منافع آن باشد، پس این مفهوم برگرفته از متن اسلام است و آیا اسلام به چیزی به‌اندازه سرپرستی شئون امت و سامان‌دهی روابط آن و پیاده ساختن نظام‌های اقتصادی و اجتماعی عادلانه بر آن توجه کرده است؟ [شهید سید محمدباقر صدر، کتاب رسالت ما، ص١٧٠-١٧٢]