اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِهَا وَالَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنَامِهَا فَيُمْسِكُ الَّتِي قَضَى عَلَيْهَا الْمَوْتَ وَيُرْسِلُ الْأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ ﴿۴۲﴾
خداوند روح مردم را هنگام مرگشان می‌گیرید. و آن‌هایی که زنده‌اند، روحشان را در خواب می‌گیرد. چنانچه فرمان مرگشان صادر شده باشد، روح آن‌ها را نگه می‌دارد، و دیگران را [که موقع مرگشان فرا نرسیده] برمی‌گرداند؛ آن هم تا مدتی معین و تقدیر شده! بدانید که در این نکات برای اهل تفکر نشانه‌هایی است!

سوره زمر

تدوین از رضا عبدی