به گزارش ایکنا سعید طاووسی مسرور؛ عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، شامگاه 12 آبان‌ماه در نشست علمی «سکوت تاریخ؛ فریاد فاطمه» که از سوی انجمن علوم قرآن و حدیث این دانشگاه برگزار شد با بیان اینکه بنده فاطمیه اول را برخلاف روال امروز که فاطمیه دوم را تعطیل می‌کنند قبول دارم، زیرا روایت شهادت حضرت زهرا(س) در 75 روز بعد از وفات پیامبر(ص) معتبر و 95 روز تصحیف است البته اقامه عزا در هر دو روز مصداق تعظیم شعائر است.

وی افزود: قرائن تاریخی نشان می‌دهد که واقعه هجوم 30 الی 50 روز بعد به بیت فاطمه(س) رخ داده است؛ آیت‌الله یوسفی غروی معتقد است که هجوم به بیت 50 روز بعد رخ داده است و بنده و آقای حامد کاشانی معتقدیم که این واقعه 30 روز بعد رخ داده است. متأسفانه در عراق باب شده است که 40 روز بعد از وفات را شهادت در نظر می‌گیرند در حالی که مدت بستری حضرت زهرا(ص) 45 روز بوده است؛ ایشان 30 روز بعد از رحلت پیامبر(ص) مصدوم شدند و 45 روز هم بستری بودند که جمعا 75 روز می‌شود. 

طاووسی مسرور با بیان اینکه ما عمدتا در ایام فاطمیه و یا میلاد آن حضرت یادبود برای حضرت زهرا(س) داریم اما باید در طول سال بیشتر با زندگی آن بانو آشنا شویم، تصریح کرد: مسئله شهادت حضرت بسیار مهم و از مسائل هویتی مذهب شیعه است و این نباید عاملی برای غفلت ما از زندگی حضرت زهرا(س) شود؛ اگر از  کسی بخواهیم 5 دقیقه در مورد سیره و شخصیت حضرت زهرا(س) صحبت کند شاید نتواند و مطالبی مطرح کند که غلط است؛ از جمله گفته می‌شود که حضرت زهرا(س) در محضر پیامبر(ص) نشسته بود و یک فرد نابینایی وارد شد و حضرت حجاب بر سر کردند و وقتی پیامبر(ص) فرمودند که این فرد نابیناست ایشان گفت من که او را می‌بینم؛ در حالی که درست روایت این است که حضرت زهرا(س) وقتی آن فرد نابینا را دید پشت پرده و به اتاق مجاوری رفتند و فرمودند او حس و درک دارد، لذا بحث روسری نیست.

استاد دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به منابع و اسناد فاطمیه با بیان اینکه از چند جهت قابل بحث است، اظهار کرد: یک بخش بررسی ماجرا بر اساس منابع اهل سنت و بخشی نیز طبق منابع شیعی است و به نظر بنده ما بیش از آن که بخواهیم اهل سنت و وهابی را قانع کنیم باید خودمان را قانع کنیم؛ زیرا کسی مانند مرحوم فضل‌الله در لبنان کتاب نوشت و گفت: اصلا هجوم به بیت و این مسائل وجود نداشته است و شهادت را انکار کرد. استاد سید جعفر مرتضی عاملی و حجت کرمانی و ... علیه او کتاب و مقاله نوشتند و برخی مواضع تندی علیه وی اتخاذ کرده و او را ضال مضل دانستند.

خبط علامه فضل‌الله و پاسخ‌های دندان شکن

طاووسی مسرور تصریح کرد: فضل‌الله گفته بود در آن دوره خانه‌ها در نداشته است که بخواهد به فاطمه(س) برخورد کند اما جعفر مرتضی و آقای رسول جعفریان پاسخ داده‌اند و اساسا در آن زمان خانه‌های مدینه حتی دو طبقه بوده است. ضمن اینکه اگر در وجود نداشت سد ابواب که آیه قرآن دارد چیست؟ 

استاد دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به دیدگاه شیخ طوسی در مورد واقعه هجوم به بیت، گفت: ایشان فرموده است که امر مشهوری که بین شیعه وجود دارد و کسی با آن مخالفت ندارد مسئله شهادت حضرت زهرا(س) است و البته ایشان مطرح کرده که سقط جنین بر اساس ضربه وارده بوده است. خواجه نصیر، علامه حلی و ... نیز بر آن صحه گذارده‌اند. مسئله دیگر نیز عزاداری برای آن حضرت به عنوان عنصر هویتی شیعه در قرون اولیه است و شیعه از دوره ائمه(ع) با این مسئله شناخته می‌شدند. 

وی اضافه کرد: اینکه برخی می‌گویند فاطمیه صد سال قدمت دارد از یک جهت درست و از جهتی نادرست است. چون عزاداری همیشه وجود داشت اما به صورت مفصل و در دو نوبت از سه تا 5 روز در دوره ائمه نبوده است. یک فرد اباضی‌ مذهب در دوره امام صادق(ع) رفیق و شریک هشام بن حکم بود(اباضی شاخه‌ای از خوارج بوده و هستند که به اندازه خوارج تندرو نبودند، لذا کافر محسوب نمی‌شوند). وی کتابی دارد که نسخه خطی آن به دست آمده و در لایدن هلند چاپ شده است. گزارش فزاری در کتاب «الردود» دو نکته مهم دارد؛ اول مشاهده وی و دیگری استنساخ در دوره ائمه(ع) است؛ او در گزارش باورهای شیعه، نوشته است، ابوبکر و عمر به حضرت زهرا(س) حمله کردند و فرزند وی سقط شد و ابوبکر دستور داد اگر علی از بیعت تخلف کند گردن او را بزنید. 

وی افزود: صاحب کتاب «التنبیه و الرد علی اهواء البدع» که شیعه را تابع هوای نفس می‌داند در مورد باورهای شیعه گفته است ابابکر، عمر، طلحه، زبیر و عایشه، شیعه را از بدترین امت دانسته و آنان را لعن و از آنان برائت می‌جویند. سپس گفته است که به دستور ابوبکر ضربه به شکم حضرت زهرا(س) وارد و سبب سقط جنین شد و عامل بیماری او همین ضربه بود و فدک را نیز غصب کرد و به عزاداری شیعیان هم در این منبع اشاره شده است.

هجوم، ضربه و تهدید جزء مسلمات تاریخ است

طاووسی مسرور با بیان اینکه غیر از مسئله ضربت و سقط جنین سایر مسائل را می‌توان از منابع اهل سنت ثابت کرد، زیرا تهدید به ضربت و هجوم به بیت را گزارش کرده‌اند، اظهار کرد: مثلا جوینی در «فرائد السمطین» زیارت جامعه کبیره را مطالعه و گزارش کرد و در مورد حضرت زهرا(س) روایتی نقل کرد که از لفظ مقتوله استفاده شده است؛ شهید در لسان قرآن یعنی گواه اما مقتوله تأکید بر شهادت است. ما گرچه شهادت را از منابع اهل سنت نمی‌توانیم ثابت کنیم اما اینکه فاطمه(س) را تهدید به سوزاندن کردند و به او ضربه زدند و تحقیر کردند قابل اثبات است و این چیزی کمی نیست. 

وی افزود: در برخی روایات آمده است، آتش آوردند و یا به خلیفه دوم گفتند در این خانه، فاطمه حضور دارد و او گفت باشد؛ عبدالله بن زبیر(که فیلم مختار تصویر نادرستی از وی ارائه کرده است، زیرا او زهدفروشی می‌کرد) محمد حنفیه را دستگیر کرد و در مسجد الحرام بست و بعد به آنان گفت اگر معترض شوید شما را آتش خواهم زد و وقتی برخی به او معترض شدند به برادرش عروه که محدث و فقیه بود گفت پاسخ آنان را بده و او هم گفت مگر فاطمه زهرا و کسانی که در منزل ایشان بودند مسلمان نبودند؟ که خلیفه دوم آنان را تهدید به آتش و حمله و سوزاندن کرد. به اقرار منابع اهل سنت غاصبان وارد خانه حضرت زهرا(س) شدند و با زور هم وارد شدند، بنابراین سخن شیعه مبنی بر اینکه ضربه زدند دور از ذهن نیست.

وی با بیان اینکه در منابع متعدد اهل سنت از جمله کتاب «الاموال» قاسم بن سلام آمده است خلیفه اول وقتی در حال احتضار بود گفت ای کاش در زندگی سه کار را نکرده بودم، افزود: ای کاش من مدعی خلافت نبودم چون لیاقت آن را نداشتم؛ دوم اینکه ای کاش فلانی را نمی‌سوزاندم (اشاره به فردی که به خلیفه خیانت کرد و او هم این فرد را سوزاند) و سوم کشف بیت فاطمه، یعنی ورود به زور به منزل حضرت زهرا(س)؛ این اقرار صریح منابع اهل سنت است و در توجیه آن این فرد و ابن تیمیه و دیگران گفته‌اند که خلیفه وظیفه داشته است که به خانه زهرا حمله کند و اگر اموالی از پیامبر در آنجا بود آن را ضبط و ثبت کند. 

فحاشی به سلمان

طاووسی مسرور با بیان اینکه حضرت امیر(ع) دو منزل داشت که یکی همان خانه چسبیده به مسجد بود و دیگری نزدیک بقیع که منزل بزرگی بود، اضافه کرد: هجوم به بیت به همین منزل بزرگ بوده است و غاصبان با همه کسانی که در منزل فاطمه بودند درگیر شدند و وقتی به سلمان رسیدند به جای ضربه زدن به او فحش دادند. قاضی عبدالجبار معتزلی که شیعه هم نیست و از بزرگترین علمای اهل سنت در قرون چهارم و پنجم است(شیخ مفید نیز از شاگرد او است) تاکید دارد من تعجب می‌کنم از این که برخی می‌گویند ابوبکر به اجماع اصحاب انتخاب شد، این چه اجماعی است که چند تن از صحابه تحقیر شدند و حضرت امیر(ع) را هم در خیابان با دست بسته کشیدند و برای بیعت آودند. 

وی افزود: کسانی که بیان کرده‌اند شهادت حضرت زهرا(س) افسانه است پرسش ما این است که آیا همین مقدار جنایات ولو اینکه حضرت را مضروب نکردند باز کم چیزی است؟ مگر تحقیر زهرا(س) کم چیزی بود. اصلا چرا فاطمه به پشت در رفت در صورتی که علی(ع) در منزل بود.

طاووسی مسرور ادامه داد: اینکه عمده اهل سنت منکر این نوع جنایات هستند و قبول ندارند خیلی بهتر است؛ زیرا اگر قبول داشتند و بی‌تفاوت نسبت به این مسائل آن هم در شأن حضرت زهرا(س) و دختر پیامبر(ص) بودند خیلی بدتر بود. مطالب بسیاری وجود دارد که پاسخ درستی نگرفته‌‌ایم، مثلا درباره روایت شریفی که فرمود: خداوند از غضب فاطمه(س) غضبناک می‌شود خود منابع اهل سنت آن را ذکر کرده‌اند و احمد بن حنبل می‌گوید: خداوند از غضب هر انسان مؤمنی غضبناک می‌شود و آیا فاطمه را شما مؤمن نمی‌دانید؟ حدیث عیادت در صحیح بخاری، مسلم و سایر آثار آمده است اما حضرت زهرا(س) از آنان رو برگرداند و ابراز نارضایتی کرد و با آنان سخن نگفت.

دفن شبانه نیز در منابع درجه اول اهل سنت آمده و خوب است برای این‌ها جواب بدهند. شیخ بهایی به مذاهب خمسه تسلط داشت و به مصر رفت؛ در آنجا از او پرسیدند شما شیعه هستی یا سنی و او گفت من شافعی هستم؛ پرسیدند حرف روافض چیست؟ و او گفت یک سؤالی از من می‌پرسند که پاسخی برای آن ندارم و آمده‌ام از شما بپرسم و به آنان جواب دهم؛ این سؤال آن است که می‌گویند در صحیح مسلم آمده غضب خدا، غضب فاطمه است و 5 صفحه بعد هم آمده، فاطمه از دنیا رفت در حالی که از آن دو نفر خشمگین بودند. اینها که پاسخی نداشتند، سه روز بعد به شیخ بهایی گفتند رافضی‌ها خیلی دروغگو هستند زیرا 5 صفحه بعد نه بلکه ده صفحه بعد این مطلب دوم آمده است؛ این نشان می‌دهد پاسخی نداشتند که ارائه دهند.

گزارش از علی فرج‌زاده