نذر، عهدی است میان انسان و خدا که باید با نیت خالص و شرایط صحیح انجام شود. مراجع تقلید درباره این موضوع می‌فرمایند: «اگر نذر با شرایط شرعی بسته شده باشد و فرد عمداً به آن عمل نکند، گناه کرده و مرتکب معصیت شده است»؛ در چنین حالتی، علاوه بر وجوب انجام نذر، اگر زمان آن گذشته باشد، باید کفاره‌ شکستن نذر پرداخت کند (مانند اطعام ده فقیر یا روزه‌ سه‌روزه). در نگاه فقها، وفای به نذر نشانه‌ صداقت در ایمان و احترام به عهد الهی است. در ادامه نظر برخی مراجع درباره این موضوع مرور می‌شود.