اگر توفیق حضور در حرم مطهرت را داشتم، هیچ واژه‌ای توان بیان آنچه در دل داشتم را نداشت! فقط با اشک، قصه غربت و خستگی‌ام را بر ضریح تو عرضه می‌کردم و با دست بر سینه، سلامی جانانه می‌گفتم. یا حسین(ع)! مرا نیز مهمان سفره کرامتت کن، حتی اگر گدای ناچیزی باشم...