وارد خانه نور میشویم؛ دلمان روشن میشود به حالی که در این خانه موج میزند. نوری که در وجود خدیجه(س) جاریست؛ نورِ حضور فاطمه(س) که جانش را روشن و کامش را شیرین کرده است. آری درست است خدیجه(س) از بیوفایی و نامهربانی ایام رنجور است اما هرچه باشد رسول خدا، پیامبر مهربان که درود خدا از ازل تا ابد بر او باد، شوی وفادار و مهربانش است. هرچه او از زنان تاریکدل قریش دلگیر است محمد(ص) سکینه است و آرام، هرچه او بیقرار، پیامبر(ص) قرار...
اینجا خانه مبارک خدیجه(س) و محمد(ص) است و فاطمه(س) در بطن مادر با او سخن میگوید. سخنش رنگِ وزین نور دارد...
چهار زن زیبا و روحانی از بهشت برین وارد خانه میشوند! مریم، آسیه، ساره، کلثوم؛ گلهای سر سبد زنان عالمند که قابلِ قابلگی تو هستند و به این خانه وارد شدند.
فاطمه(س) تو پاک و مطهره قدم به این جهان گذاردی!
برای میلاد حضرت مادر هرچه بگوییم، بنویسیم و بخوانیم دلمان پُر است و دستانمان خالی! سخن ناتمام است که او دریاست و ما قطره. با این همه دلمان خوش است که پای سخنان سیدمهدی شجاعی، نویسنده و محقق بلندنام و کوشای کشورمان حدیث میلاد حضرت زهرا(س) را از کتاب همواره خواندنی «کشتی پهلو گرفته» میشنویم و حالا تقدیم جان شریفتان میکنیم.