Haɗuwa da Allah; Karshen wahalhalun rayuwa

Yawan wahalhalu da wahalhalu da dan Adam ke fuskanta a rayuwar duniya ya kai su ga haduwa da Allah, kuma bayan wahalhalu, sauki yana jiran mutum.

Tun daga haihuwa, ’yan Adam suna fuskantar kowane irin rauni da wahala kuma suna cikin haɗari koyaushe. Ba shi da zabi a farkon rayuwarsa da kuma karshen rayuwarsa, wato haihuwa da mutuwa. Amma a cikin tazarar da ke tsakanin waɗannan al’amura guda biyu, yana da tafarki na tsawon rai wanda a cikinta yake da ikon tafiyar da rayuwarsa: Zai iya saita maƙasudi da tsare-tsare don kansa. Mutum ya kasance yana gwagwarmaya kuma yana jurewa kowace wahala don cimma burinsa. Amma mutum ba shi da sauran zabi?

 Ya kai mutum, lalle ne kai mai tsananin aiki ne zuwa ga Ubangijinka, kuma za ka hadu da Shi.” (Ashqaq, 6).

Wannan ayar kur’ani ta fayyace manufofin dan’adam tare da tunatar da shi cewa dimbin wahalhalu da wahalhalu da ya sha a rayuwarsa ta duniya suna kai ga saduwa da Allah. Hasali ma Allah ya tabbatar kuma ya yi bushara ga mutumin da ya rasa ransa a cikin kunci da kunci cewa zai hadu da Allah a karshe, kuma zabinsa a rayuwa yana shafar ingancin haduwarsa da Allah: Ba da dadewa ba Allah yana ba da sauki. (Saki, 7).

Mohsen Qaraiti a cikin Tafsir Noor ya bayyana wasu daga cikin sakonnin ayar:

• Mutum yana tafiya zuwa ga Allah. Kamar yadda ya ce: “Lalle ne zuwa ga Allah, kuma zuwa gare Shi masu komawa ne” (Baqarah: 156).
• Mutum yana fuskantar wahalhalu marasa adadi akan hanyar Allah
• Allah ya kafa kafaffen dokoki a tarihi da al'umma wadanda kowa ya bi; Ba za su iya tsayawa, komowa ko tafiya ta wata hanya ba
• Ƙarshen motsin ɗan adam shine isa ga Allah

Tafsirin haduwa da Ubangiji a nan, ko yana nufin haduwa da wurin tashin kiyama ko kuma saduwa da lada da azabarsa, yana nuna cewa wannan wahala za ta ci gaba har zuwa wannan ranar kuma za ta kare a lokacin da aka rufe lamarin duniya kuma mutum da shi. tsarkakakkiyar aikin Ubangijinsa. Kuma ta'aziyya mara radadi ba a iya samunsa sai a Lahira.