Indonesiano na Paaralan Nagtuturo ng Qur’an sa Senyas na Wika
Nag-aalala tungkol sa kung paano madalas na nakakaligtaan ang mga mag-aaral na Indonesiano na may kapansanan sa pandinig sa edukasyong panrelihiyon, ang kleriko na si Abdul Kahfi ay nagtatag ng isang Islamikong papaupahan na paaralan upang tulungan silang mag-aral at magbigkas ng banal na kasulatan mula sa Qur’an na gamit ang senyas na wika.
Binuksan noong 2019 sa lungsod ng Yogyakarta, ang paaralan ng Darul A'shom ay mayroon na ngayong 12 mga kawani at nagtuturo sa 115 na mga mag-aaral na may edad sa pagitan ng pito at 28 na mga taong gulang mula sa buong mundo na bansa na ang karamirahan ay mga Muslim.
Umaasa si Abdul na ang paaralan ay gagawing mas madali para sa susunod na mga henerasyon na malaman ang tungkol sa Islam. "Sa ngayon, ang mga may kapansanan sa pandinig ay halos hindi nakakaalam ng relihiyon nang malalim dahil mula sa edad ng paaralan ay hindi nila natutunan ang tungkol dito," sinabi ng kleriko, na binanggit kung paano mabilis na kumalat ang interes sa kanyang paaralan.
Sa Indonesia, ang kurikulum sa pampublikong mga paaralan ay nagbibigay ng limitadong pagtuturo sa relihiyon sa mga batang may espesyal na pangangailangan, simula sa edad na walo o siyam sa halip na sa kindergarten kagaya ng nangyayari sa maraming iba pang mga mag-aaral.
Tatlo lamang sa 10 batang may kapansanan sa Indonesia ang nakakapag-aral, ayon sa pagsukat ng ahensiya ng United Nations Children Educational Fund (UNICEF).
Ang mga estudyanteng may kapansanan sa pandinig ay karaniwang tumatagal ng humigit-kumulang limang mga taon upang matutong bigkasin at isaulo ang Qur’an sa paaralan.
"Ngayon ay nababasa at naisaulo ko na ang 30 juz [mga bahagi] ng Qur’an," sinabi ni Muhammad Farhad, isang 10-taong-gulang na mag-aaral, na nagsabing gusto niyang maging isang kleriko balang-araw upang maipasa niya ang kanyang kaalaman sa iba. .
Ang Indonesia ay mayroong libu-libong Islamikong pagpapaupahan na paaralan at iba pang mga relihiyosong mga paaralan na kadalasang nagbibigay ng tanging paraan para makapag-aral ang mga bata mula sa mahihirap na pamilya.
