به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) به نقل از روزنامه کویتی «الأنباء»، این سمینار به همت مرکز «ابن حزم» کویت که مرکزی پژوهشی در زمینه سیره نبوی، تاریخ اسلام و اندلس و تمدن اسلامی است، برگزار شد.
در این سمینار، عبدالرحمن علی الحجی، استاد تاریخ اسلامی و اندلس در تعدادی از دانشگاه‌های عربی، با عنوان «اندلسی‌ها و قرآن کریم» سخنرانی کرد.
این استاد عراقی در این باره گفت: 95 درصد از مسلمانان اندلس از ساکنان اصلی این منطقه بودند و اندلس به گواه غیرمسلمانان به نماد فرهنگ انسانی والا با ارزش‌های متعالی تبدیل شده بود.
عبداالرحمن علی الحجی تصریح کرد: تاریخ اندلس نیازمند مراجع ومنابع اصلی است، اما متأسفانه دادگاه‌های تفتیش عقاید اسپانیا بعد از سقوط اندلس اقدام به آتش‌ کشیدن هزاران نسخه‌های خطی اندلس و در رأس آنها نسخه‌های خطی قرآن نمودند به طوری که بسیاری از منابع و مراجع اصلی که بیانگر چهره درخشان اسلام در اندلس بود، از بین رفت.
این استاد تاریخ اسلام و اندلس در ادامه سخنان خود به موقعیت و جایگاه اندلس و هشت قرنی که مسلمانان در آن زندگی کردند، اشاره و تأکید کرد: طی پنج قرنی که اسلام به صورت متوالی در اندلس حاکم بود، کسی از جهاد سرپیچی نکرد و اندلس پایه‌گذار تمدن جدیدی شد و در حقیقت، اگر دین مبین اسلام وجود نداشت، «اندلسی» وجود نداشت و این تمدن جدید نیز نبود و همچنان در جاهلیت به‌سر می‌برد، زیرا اسلام ساکنان این منطقه را نجات داد.
الحجی بیان کرد: مردم اندلس بعد از آشنایی با قرآن کریم و حفظ این کتاب مقدس، دوستدار زیبایی و اصالت شدند و اقدام به تفسیر قرآن کریم نمودند و بیشتر تفاسیر آن‌ها مورد نقد قرار گرفت.
مردم این دیار همچنین، به سنت و سیره نبوی علاقه‌مند بودند.
عبدالرحمن حجی تصریح کرد: در قرن چهارم هجری قمری تقریبا 4 هزار مسجد علاوه بر مساجد اصلی در اندلس وجود داشت و مسجد جامع کوردوبا از مساجد اصلی این منطقه بود.