قاسم جعفری، مدرس حوزه ودانشگاه در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) از زنجان، اظهار کرد: آرامش و سکینه‌ای که در آیه 4 از سوره مبارکه فتح «هو الذی انزل السکینه فی قلوب المومنین...» و یا در آیه 18 از همین سوره «...فانزل السکینه علیهم..» که هر دو اشاره به نازل کردن آرامش از سوی خدای متعال برای مومنین دارد، بیانگر این حقیقت است مخاطب آن مومنین الهی هستند.
وی افزود: مومن کسی است که تقوای الهی پیشه کرده و خود را از آلودگی و پلیدی‌هایی که وی را از یاد خدای متعال باز می‌دارد، دور کند.
جعفری با اشاره به آیه 82 از سوره مبارکه «الاسراء» تصریح کرد: در این آیه خدای متعال با بیان «و ننزل من القرآن ما هو شفاء و رحمه للمومنین و لا یزید الظالمین الا خسارا » صراحتا اعلام کرده « ما قرآن را شفای دل مومنان فرستادیم و همین کتاب چیزی جز خسران و زیان برای کافران و ظالمان نیست»، زیرا ظالمان با اصرار بر گناه از فطرت پاک خود فاصله گرفته‌اند لذا نمی‌توانند از انواری که از سوی باریتعالی ساطع می‌شود، بهره ببرند ودر سایه سار مهر الهی قرار گیرند.
جعفری که دکترای قرآن و منابع اسلامی دارد، خاطرنشان کرد: طبق تعالیم دینی کسی که نور فطرت را در خود خاموش کرده باشد قطعا نمی‌تواند از نور وحی روشنایی و امید بگیرد، هر چند در مسیر بهره‌گیری از این نور و روشنی همه انسان‌ها برابر نیستند و هر کس به اندازه خود از آن نصیب می‌برد.
این مدرس حوزه و دانشگاه با اشاره به اینکه قرآن علاوه بر آرامش، چراغ هدایت برای متقیان است، تأکید کرد: در آیه دوم از سوره مبارکه بقره خداوند متعال می‌فرماید: «ذلک الکتاب لا ریب فیه هدی للمتقین»، این سوال مطرح می‌شود که اگر این قرآن برای مومنین مایه هدایت است پس تکلیف بقیه چه می‌شود؟ که در آیه 4 از سوره مبارکه آل‌عمران تاکید کرده « من قبل هدی للناس وانزل الفرقان...» یعنی همه مردم مخاطب کلام الهی هستند ولی هر کس به قدر فهم و اندازه خود از این دریای بیکران بهره می‌برد و همانند جایگاه کودک و عارفی بزرگ در برابر کلام معلم هستند.
جعفری با بیان اینکه تشبیه قرآن همانند نور خورشید است، گفت: تشبیه قرآن همانند نور خورشید است که برای بهره بردن از آن باید خود را در برابر این نور قرار دهیم و زمانی سکینه و آرامش ایمان به ما خواهد رسید که خود را در معرض این آرامش قرار دهیم که لازمه این امر پاک کردن وجود از بدی‌ها و ناپاکی‌ها است، در حالی که هزاران آلودگی ریز و درشت هستند که می‌تواند فطرت انسان را آلوده کرده و از فیض آرامش دور کند، در حالی که با رعایت تقوا می‌توان شامل آرامش الهی شد.