Ва ин Худо аст, ки бодҳоро мефиристад
وَاللَّهُ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَىٰ بَلَدٍ مَيِّتٍ فَأَحْيَيْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ كَذَٰلِكَ النُّشُورُ
Ва Худо Зотест, ки бодҳоро фиристод; пас, [он бодҳо] абреро бармеангезанд; ва онро ба сӯи сарзамини мурда равон кардем; ва ба он [абр] заминро баъд аз мурданаш зинда сохтем; растохез [низ] ин гуна аст. Сураи Фотир, ояти 9
