Оёте барои зиндагӣ : пирӯзӣ барои мӯъминони воқеӣ аст
وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ
Сустӣ ба харҷ надаҳед ва андӯҳгин набошед, чаро, ки шумо ҳамеша пирӯз ва бартаред; Агар мӯъминони воқеӣ бошед.
(Ояи 139 сураи Оли Имрон)
