Навои ваҳй
Ғайр аз Худо ҳеҷ ёваре нахоҳанд ёфт
ИКНА - Дар ҷаҳони пурталотум ва саросемаи имрӯза, гоҳе ба таваққуфи кӯтоҳ ва оромбахш ниёз дорем. Маҷмӯаи «Навои ваҳй», бо интихоби зеботарин оятҳои Қуръон ва бо садои гӯшнавози Беҳрӯзи Разавӣ, даъватест ба як сафари маънавӣ ва рӯҳбахш. Ин маҷмӯаи кӯтоҳ ва пурмаъно лаҳзаҳое аз оромиш ва умедро барои шумо ба армуғон меорад.
قُلْ مَنْ ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُمْ مِنَ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِكُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ رَحْمَةً وَلَا يَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا (17)
"Бигӯ: кист, ки шуморо аз (азоби) Худо нигоҳ дорад, агар Ӯ бар шумо бадӣ ё раҳмате ирода кунад? Ва онҳо ғайр аз Худо ҳеҷ валӣ ва ёваре нахоҳанд ёфт."
(Сураи Аҳзоб, ояти 17)
