Гузориши маънавии «Навои Ваҳй» даъватест ба сайре рӯҳонӣ дар зеботарин оятҳои Қуръон — сайре, ки дилро сафо мебахшад ва равонро ором мекунад.
مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیْهَا ثُمَّ إِلَى رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ ﴿۱۵﴾
Ҳар кас амали солеҳе анҷом диҳад, ба нафъи худи ӯст; ва ҳар кас бадӣ кунад, ба зиёни худаш аст. Саранҷом ҳамаи шумо ба сӯи Парвардигоратон бозгардонида мешавед.
(Сураи Ҷосия, ояти 15)