Ҳидоят тавассути имон
Ҳидоят як тақдири бениҳоят муҳим аст, ки ба зиндагии мусалмон вобаста аст. Дар асл, барои ба роҳи дуруст омадани инсон ва расидан ба мақсади зиндагӣ, имон ба як мӯътабар ва маънавии асосӣ мебошад. Имон дорои қувваи махсусест, ки инсонро ба роҳи дуруст раҳнамоӣ мекунад.
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ يَهْدِيهِمْ رَبُّهُمْ بِإِيمَانِهِمْ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿۹﴾
«Ва касоне, ки ба ҳақиқат имон доранд ва амалҳояшон нек ва шоиста аст, Аллоҳ онҳоро ба воситаи ҳамон имоне, ки доранд, ҳидоят мекунад, ва онҳоро ба боғҳои пур аз неъмат мебарад, ки дар зери онҳо дарёҳо ҷорӣ мебошанд.»
(Ояи 9 - Сураи Юнус)
4303869
