Гирдоварии «Навои Ваҳй» — бо интихобе аз зеботарин оятҳои Қуръон ва бо овози дилнишини Беҳрӯз Ризовӣ — даъватест ба як сафари маънавӣ ва рӯҳбахш.

Ин маҷмӯаи кӯтоҳ ва пурмаъно, лаҳзаҳои оромиш ва умед-ро ба шумо ҳадя мекунад.

اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِهَا وَالَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنَامِهَا فَيُمْسِكُ الَّتِي قَضَى عَلَيْهَا الْمَوْتَ وَيُرْسِلُ الْأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ ﴿۴۲﴾

Худованд рӯҳи мардумро дар вақти маргашон мегирад; ва онҳое, ки ҳанӯз зиндаанд, рӯҳи онҳоро дар вақти хобашон мегирад. Агар барои касе ҳукми маргаш содир шуда бошад, рӯҳи ӯро нигоҳ медорад; ва дигаронро ки ҳанӯз вақти маргашон нарасидааст бозмегардонад,
то замоне муайян ва таъйиншуда.

Бидонед, ки дар ин воқеаҳо нишонаҳое барои аҳли тафаккур ҳаст!

(Сураи Зумар, ояти 42)

4313498