Дар ҷаҳони пурҷӯшу хурӯҷ ва зудгаштаи имрӯза, баъзан мо ба як нафаси кӯтоҳ ва оромбахш ниёз дорем. Маҷмӯи «Навои ваҳй» бо интихоби оёти зебо аз Қуръон ва бо овози дилнишин ва ёзиши Беҳрӯз Ризоии, даъват ба як сафаре маънавӣ ва рӯҳбахш аст. Ин маҷмӯъи кӯтоҳ ва пурмазмун лаҳзаҳои оромиш ва умедро барои шумо ба армон меорад.

وَإِنْ كَانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلَى مَيْسَرَةٍ وَأَنْ تَصَدَّقُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۲۸۰﴾
Агар шахс қарздор ва камбағалтоб бошад, бояд ба ӯ муҳлат дода шавад, то ки расидан ба ҳоли тавонгарӣ мумкин шавад, ва агар шумо мефаҳмидед, ки агар ба ӯ бахшиш диҳед, барои шумо беҳтар аст.Ояи 280 – Сураи Бақара.
4318564