Ва дар ҳақиқат, ба Мӯсо китоб додем ва баъд аз ӯ паёмбаронеро пушти сари ҳам фиристодем; ва Исо писари Марямро далелҳои равшан додем ва ӯро ба василаи «Рӯҳ-ул-қудус» (=Ҷабраил) ёрӣ намудем. Пас, оё ҳар гоҳ паёмбаре чизеро, ки дилхоҳи шумо набуд, бароятон овард, саркашӣ кардед ва гурӯҳеро дурӯғгӯ пиндоштед ва гурӯҳеро мекуштед?
(Сураи Бақара, ояти 87)