Makna Tawakkal
Dinyatakan bahawa "tawakkal" dalam istilah itu bermaksud bertawakkal kepada Allah, berputus asa kepada manusia, berserah kepada Allah, dan bertawakal hanya kepada-Nya. Dengan merenung tema ayat-ayat di mana perkataan "tawakkal" «توکل» digunakan, boleh diperhatikan bahawa sikap dan ciri-ciri tertentu telah dicapai dalam diri orang yang bergantung kepada-Nya;
Pertama, kepercayaan kepada kebenaran seperti kekuasaan Tuhan, kedaulatan, rahmat, ilmu, dan kesedaran mutlak.
Kedua, munculnya ciri-ciri tertentu seperti iman, tunduk, ketenangan, takwa, dan sabar.
Secara keseluruhannya, kewujudan akidah dan ciri-ciri tersebut dalam diri seseorang mutawakil membentuk hubungan istimewa antara kehambaannya dengan Tuhan Yang Maha Esa, yang dinamakan "tawakkal".
Oleh itu, "tawakkal" bermakna dan bermaksud keyakinan, kepercayaan, dan pergantungan eksklusif pada kuasa dan pengetahuan Tuhan di satu pihak, dan keputusasaan dan kepasrahan pada pihak lain dari orang atau sebab lain. Oleh itu, Mutawakkil (orang yang bertawakal) adalah seseorang yang mengetahui bahawa segala-galanya di tangan Allah dan bahawa Dia adalah penjamin segala urusannya, dan oleh itu bergantung sepenuhnya kepada-Nya.
Pengarang Tafsir al-Mizan «تفسیر المیزان» juga mentakrifkan "tawakkal" sebagai menyerahkan urusan kepada Allah, menerima kehendak-Nya, dan menjadikan-Nya wakil dalam menguruskan urusannya.
Keperluan untuk isu ini ialah mengutamakan kehendak Tuhan daripada kehendak sendiri dan bertindak mengikut perintah-Nya.
Sudah tentu, "tawakkal" tidak bermakna menghapuskan sebab-sebab yang zahir, tetapi sebaliknya, ia bermakna menolak kepercayaan untuk pergantungan terhadap sebab-sebab ini dan percaya kepada Tuhan, yang merupakan sumber segala sebab. Sebagai contoh, Nabi Musa (as) berkata kepada kaumnya:
«وَ قَالَ مُوسَى يَا قَوْمِ إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ فَعَلَيْهِ تَوَكَّلُوا إِنْ كُنْتُمْ مُسْلِمِينَ»
“Dan Musa berkata, ‘Wahai kaumku, jika kamu beriman kepada Allah, maka bertawakkallah kepada-Nya jika kamu orang-orang Islam.” (Qs, Yunus: 84).
Dalam ayat ini, beliau terlebih dahulu menjadikan "tawakkal" dengan syarat beriman dan kemudian mengakhiri ucapan dengan syarat lain iaitu Islam.
Hakikatnya ialah seorang mukmin pada mulanya mengenali secara singkat kedudukan Tuhannya dan meyakini bahawa Dia adalah punca di atas segala sebab dan bahawa seluruh pengurusan urusan dunia adalah di tangan-Nya.
Iman dan kepercayaan ini memaksanya untuk menyerahkan urusannya kepada Tuhan dan tidak pernah percaya kepada perkara luaran yang lain. Prasyarat untuk penyerahan diri atau menjadi muslim ialah beriman kepada kuasa Tuhan lalu meletakkan semua kepercayaannya berkenaan dengan segala urusannya kepada Tuhan sahaja.
3492376
