Қадам бардоштан дар водии Қуръон аташи ёдгириро бештар мекунад
Руқая Ризоӣ, аз ширкаткунандагони марҳалаи ниҳоии чиҳилуҳафтумин давраи мусобиқоти саросарии Қуръони Карим дар бахши ҳифзи кул аз устони Мозандарон, дар гуфтугӯ бо ИКНА аз Озарбойҷони Шарқӣ, бо баёни ин ки ҳифзи Қуръонро аз синни панҷсолагӣ ва бо ташвиқи модараш оғоз карда изҳор кард: муваффақияти худро дар ҳавзаи қуръонӣ мадюни хонавода ба вижа модарам ҳастам, ки маро дар ҷаласоти қуръонӣ сабтином карданд ва дар тӯли масир ҳамвора ҳамроҳ ва ёвари ман буданд.
Вай бо баёни ин ки хушбахтии мо дар табаият аз дастуроти қуръонӣ аст, гуфт: Қуръон ҳамеша нури ҳидояташ сотеъ аст ва чунон чи фард таваҷҷуҳи андаке ба он дошта бошад ончунон ҷазби зебоиҳои Қуръон хоҳад шуд, ки дӯрии Қуръонро наметавонд таҳаммул кунад.
Руқая Ризоӣ, хитоб ба ҳамаи касоне, ки алоқа доранд ҳофизи кулли Қуръони Карим бошанд, афзуд: ҳар чиқадр дар ин водӣ қадам бардоранд бештар аз қабл ширинии онро эҳсос хоҳанд кард ва аташи бисёр дилнишин барои ёдгирии Қуръон вуҷуди онҳоро фаро хоҳад гирифт.
Ин ҳофизи кулли Қуръон дар идома изҳор кард: дар ҳоли ҳозир муаллим ва дар яке аз рустоҳо ба шуғли муаллимӣ муфтахар ҳастам. Дар мадраса талош мекунам то донишомӯзонро ба худам ҷазб ва эътимодашонро ҷалб кунам, пас аз ин метавон, онҳоро ба хондани Қуръон ё бисёре аз умури дигар ташвиқ кард, аммо бидуни эътимодсозӣ, чунин таъсиргузорӣ мумкин нест.
Вай идома дод: як муаллим, ки иттифоқан қорӣ ё ҳофиз буда ва саъй дар ташвиқ донишомӯзонаш ба самти Қуръон дорад, бояд битавонад батни аз Қуръонро мутаносиб бо мухотабаш, ба ӯ бозтаъриф карда ва бифаҳмонад. Бояд бо адабиёт ва зовияи диди худ кӯдак бо ӯ ҳарф зад. Бояд дид дар зеҳни як кӯдаки ҳафт сола чӣ мегузард ва мутаносиб бо пешинае, ки дорад, ба ӯ матлабе таҳвил дод.
Руқая Ризоӣ, ҳаргуна омӯзиш ба хусус мавзӯъоти фарҳангиро ба шакли ғайримустақим дуруст донист ва тасреҳ кард: агар замоне, Ҳасанайн, вузӯ гирифтанро ба шакли ғайримустақим ба пирамард ёд медоданд, ҳоло ҳам ҳар касе, ки ба думболи анҷоми кори фарҳангӣ аст, бояд омӯзиш ба шакли ғайримустақимро ёд бигирад.
Ин бонуи фаъоли қуръонӣ бо ишора ба талошҳои худ барои ташвиқи донишомӯзонаш ба самти ёдгирии Қуръон хотирнишон кард: кӯдаконе, ки дар фазои мазҳабӣ бузург шудаанд, шояд роҳи сахте барои ҳифзи Қуръон ва унси бо он надошта бошанд; Дар ин байн талош мекунам то шогирдонамро дастабандӣ накарда ва дигар донишомӯзонро ҳам ба ин фазо роғиб созам.
Вай дар посух ба ин савол, ки кадом оят аз Қуръон, оромиши бештаре барои ӯ ба армағон меоварад, изҳоркрд: ояти 17 сураи Саҷда бисёр ба ҷонам нишастааст. لاتَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزاءً بِما کانُوا یَعْمَلُونَ «Ҳеҷ кас намедонад чӣ подошҳои муҳимме, ки мояи равшании чашмҳост, барои онҳо наҳуфта шуда; Ин подоши корҳое аст, ки анҷом медоданд.»
