Фоидае, ки ҷомеаи Қуръонӣ аз ҳазору панҷсадумин солгарди мавлуди Паёмбари Акрам (с) мебинад

Ҳафтаи ваҳдат ва рӯзи мавлуди ҳазрати Муҳаммади Мустафо (с), ки рӯзҳои наздик фаро мерасад, як фурсати махсус барои ҷомеаи Қуръонӣ ба ҳисоб меравад. Ин маврид на танҳо барои гиромидошти ҳазору панҷсадумин солгарди таваллуди он шахсияти бузург аст, балки имкони хубест, ки аз роҳи баргузории чорабиниҳо ва иқдомҳо дар заминаи ҷиҳод бо табйин (фаҳмондани ҳақиқат) бо такя ба оятҳои Қуръонӣ ва ривоёт истифода шавад.

Бо поён ёфтани даҳаи охири моҳи Сафар ва гузаштан аз айёми мотами Аҳли Байт (а), ҷомеаҳои исломӣ тадриҷан омода мешаванд, ки ба пешвози моҳи нав раванд. Дар миёнаҳои ин моҳ як рӯйдоди басо шодмандона мавлуди Паёмбари гиромӣ ҳазрати Муҳаммад (с) ва Имоми бузургвор Ҷаъфари Содиқ (а) ҷой дорад. Азбаски дар бораи рӯзи таваллуди Паёмбар (с) дар миёни аҳли суннат ва аҳли ташаюъ ду ривояти гуногун вуҷуд дорад, ин ҳафта бо номи «ҳафтаи ваҳдат» маъруф шудааст.

Ҳафтаи ваҳдат, ки ҳудуди бист рӯз дигар бо он фосила дорем, як вижагии хосси дигар низ дорад он солгарди 1500-уми мавлуди Расули Худо (с) мебошад. Бисёре аз ниҳодҳои фарҳангӣ ва мардумӣ аз ҳоло дар фикри омодасозии барномаҳои ҷашнӣ ва ёдбудии он ҳастанд.

Аз ҷумлаи муҳимтарин чорабиниҳои Қуръонӣ, ки то охири ҳамин сол баргузор мешаванд, мусобиқаҳои ҷумҳуриявӣ ва байналмилалии Қуръон ҳастанд, ки таҳти роҳбарии Созмони авқоф ва умури хайрия баргузор мешаванд. Ин як имконияти нодир ва босамар аст, ки метавонад заминаи муносибе бошад барои баён кардани мавзӯъҳои муҳим дар бораи Аҳли Байт (а), ки яке аз ду мероси гаронбаҳои Паёмбар (с) ба шумор мераванд.

Агар намояндагони Созмони авқоф дар ҳайати ситоди баргузории маросими ин рӯйдоди мазҳабии бузург ширкат кунанд, метавонанд тавассути ҳамин мусобиқаҳо ва барномаҳо як силсила корҳои таблиғотӣ ва фарҳангиро ба роҳ монанд. Бо ин роҳ, як қишри васеи ҷомеа ки бисёри онҳо меҳмонони хориҷӣ аз кишварҳои гуногун мебошанд метавонанд бо паёмҳо ва мавзуъҳои муҳим шинос шаванд.

4300339