Бояд наслҳои ояндаро бо Қуръон ошно кунем
Аввалин давраи мусобиқоти миллӣ Қуръон Зайн-ул-Асвот бо иштироки қориён ва ҳофизони ҷавон аз саросари кишвар аз ҷониби муассисаи Оли-Байт (а) дар шаҳри муқаддаси Қум баргузор шуд. Дар бораи ин рӯйдоди Қуръонӣ бо Аббос Салимӣ, раиси ҳайъати доварони мусобиқот, суҳбат кардем. Дар идома, шунидани матни пурраи суҳбатро метавонед.
ИҚНО: Чӣ заруратҳое баргузор кардани мусобиқоте монанди Зайн-ул-Асвотро асоснок мекунанд?
Баргузории мусобиқоти Қуръонӣ, ба монанди Зайн-ул-Асвот, бояд як фурсати истисноӣ барои низоми Ҷумҳурии Исломии Эрон дониста шавад. Агар мо тавонем ҷавонон ва наврасонро, ки наслҳои оянда ва созандагони ватани исломии мо ҳастанд, бо фарҳанг ва андешаҳои Қуръонӣ ошно кунем, дар оянда метавонем шоҳиди ҳузури роҳбарони тавоно дар кишвар бошем, ки ҳадафе ҷуз ҷалби розии Худо ва хидмат ба халқи Худо надоранд.
Нуқтаи муҳими ин аст, ки на танҳо ин мусобиқот, балки ҳама мусобиқоти Қуръонӣ ва баргузории онҳо метавонанд дар рушди фаъолиятҳои Қуръонӣ таъсиргузор бошанд. Дар ин мусобиқот мо мекӯшем, ки паёмбарони Қуръонӣ тарбия кунем; таблиғкунандагон ва фарзандони Қуръон, ки метавонанд чеҳраи нурафшони Қуръон ва инқилоби исломиро ба ҷаҳониён муаррифӣ кунанд. Ин мусобиқот танҳо як рақобати оддӣ нест, балки як коргоҳи омӯзишӣ барои тарбияи таблиғкунандагон ва муаррификанандагони Қуръон аст.
Яке аз сабабҳои зарурати баргузории ин мусобиқот ҳамин аст, ки мо набояд иҷоза диҳем, ки Қуръон ба канор равад. Мо иҷоза намедиҳем, ки Қуръон дар ғарибӣ монад, чунки агар инкор кунем, дар Қиёмат аз ҷониби Паёмбар (с) шикаоят хоҳем шунид. Чунон ки дар ояти 30 сураи Фурқон омадааст: «Ва гуфт Паёмбар: «Эй Парвардигор, қавмам ин Қуръонро махҷур карданд». Ҷомеаи Қуръонӣ бояд ғайрати динӣ дошта бошад ва на даст бигузорад, ки Қуръон ба канор равад.»
4308299
