Mead üzerine bir delil; beşeri yaşam sisteminin korunması

Allah’ın hikmet ve iradesiyle, özgür ve seçici bir varlık olarak insan bir müddet daha yeryüzünde yaşıyor ve zalimlere de tövbe etmeleri için fırsat sunuyor.

Mead ile ilgili sorulan sorulardan biri Allah’ın neden bu dünyada insanları  ceza vermediğidir. İyi ve kötü amellerin bu dünyada hesabının görülmesi daha iyi olmaz mıydı?

Bu sorunun cevabını Nahl suresi 61. ayetinde bulabiliriz: “Eğer Allah insanları haksızlıkları yüzünden hemen cezalandıracak olsaydı yeryüzünde hiçbir canlı bırakmazdı. Fakat onlara belirlenmiş bir sürenin sonuna kadar mühlet tanıyor. Ama süreleri dolduğunda onu bir an bile ne erteleyebilirler ne de öne alabilirler.”

Kur’an-ı Kerim’in bir diğer ayeti bu kavramdan şöyle söz eder: “Şayet Allah insanları yapıp ettikleri yüzünden hemen cezalandıracak olsaydı, yerin üstünde tek bir canlı bırakmazdı...” (Fâtır suresi, 45. ayeti)     

Bu yüzden İlâhi hikmet ve irade sahibi  Allah, hür iradeye sahip insanların yeryüzünde bir süre daha yaşamasına karar verdi. Muhalefet edenlere de süre veriyor. Eğer her hilaf iş göreni cezalandırsaydı yeryüzünde beşer kalmazdı.

Dünyadaki geçici cezalar bir uyanıklık ve teveccüh sebebi olsa da, genel olarak dünyadaki her günahkar cezalandırılırsa, bu bir adaletsizlik lütuf eksikliğidir. Belki bu günahkar tövbe edip yanlışını düzeltir ve gizlediği gerçeği ortaya çıkarır. Hatta suçlular bile ölüm anı yaklaştığında yollarını değiştiremişlerdir. O halde şeytanın tuzağına düşebilen aciz insana ömrünün sonuna kadar mühlet verilmesi ve bir kıvılcımla değişebilmesi daha iyi değil midir? her nekadar bazı kimseler bu ilâhî mühletleri suiistimal edip zulmüne ve günahına devam etseler de, umumiyetle bu, insanlığın hayrınadır. Bu yüzden Allah’ın lütfu insanın bu dünyada cezalandırılmamasını ve ölüme kadar tövbe etmesi ve hatalarını telafi etmesi için zaman verilmesini gerektirir.

Muhsin Kıraati’nin İnanç İlkeleri (mead) kitabından alıntıdır.