Peygamber Efendimiz’in (sav) son önemli mesajı neydi?
Tebliği ayeti Mâide suresinde yer alan ve hicri 10. yüzyılda Peygamber Efendimiz’e (s.a.v) nazil olan son ayettir. Hz. Peygamber’in (s.a.v) son hac ziyaretinden sonra bir süre Mekke’de kalması beklenirken, hac ziyaretinden hemen sonra hacılara engelliler dışında kimsenin Mekke’de kalmaması gerektiğini söyleyerek herkesin ertesi gün Mekke’den ayrılarak belirlenen zamanda Gadir Hum’da hazır bulunması gerektiğini ifade etti. 120 binden fazla hacı grubu şehri terk ederek Allah’ın elçisine refakat ettiler.
Gadir Hum, Cuhfa’ya yaklaşık 3 mil uzaklıkta büyük çukur şeklinde bir yerdir. Allah’ın Resulü yolunu Gadir Hum’a çevirdi.” Sonra tüm insanlara durmalarını emretti, önde gidenler geri dönsün, arkadan gelenler de öne çıksın.” dedi.
Böylece hepsi Gadir Hum’da toplandı. Sonra Cebrail geldi ve Mâide suresi 67. ayetini okudu: “Ey peygamber! Rabbinden sana indirileni tebliğ et! Eğer bunu yapmazsan O’nun mesajını iletmemiş olursun. Allah seni insanlardan koruyacaktır. Şüphe yok ki Allah kâfirler topluluğunu hidayete erdirmez.”
Ayetin “Allah sizi koruyacaktır” demesi, Hz. Peygamber’in (s.a.v) mesajı iletme konusunda endişeli olduğunun bir işaretidir. O, Mekke’de putperestlikle ve kâfirlerle savaştığı tüm yıllar boyunca kalbine korku girmesine izin vermedi ve kendi hayatı için bile endişelenmedi. Şimdi, hayatının son aylarında ve Müslümanların bir araya geldiği bir ortamda, neden bir mesajı iletme konusunda endişelendi?
“Yâ eyyuherresûlu” ifadesi, Peygamber Efendimiz’e, artık risaletinin önemli meselesinin, yani görevin ve tebliğin vaktinin geldiğini ifade etmektedir. “Ebliğ” yerine kullanılan “bellıg” kelimesi, mesajı güç ve ihtişamla iletmek anlamına geliyor.” mâ unzile” ve “min rabbik(rabbike)” kelimeleri ise konunun Peygamber’den (s.a.v.) değil, Allah’tan gelen bir mesaj olduğunu ifade etmektedir.
Bu vurgu örnekleri, Allah’ın Hz. Peygamber’i (s.a.v) koruyacağına dair yeminle birlikte, Hz. Peygamber’in (s.a.v) belki de insanların, kendisi adına bir ferman çıkardığı ve bu emrin Allah’tan gelmediğini düşünmelerinden endişe ettiğini gösteriyor.
“İn lem tef’al femâ bellagte risâleteh(risâletehu)” ifadesi ağır bir ifadedir. Bu mesajın, Peygamber Efendimiz’in (s.a.v) peygamberlik görevi sırasında ilettiği tüm mesajlar kadar önemli olduğu ve insanlara iletilmezse, diğer tüm mesajların yok olacağı anlamına gelir. Ayette ‘görevin’ başarısız oldu demiyor ancak Allah’ın Risaleti’nden bahsediyor, yani bu mesaj iletilmezse, Allah’ın Risaleti’ne göre hareket edilmemiş demektir. Bütün bunlar, mesajın içeriğinin temel ve önemli bir konu olması gerektiğini gösteriyor.
Ayrıca bu mesaj tevhid, peygamberlik ve mead ile ilgili olamaz çünkü Hz. Peygamber'in (s.a.v) hayatının son aylarında bu konulara bu kadar vurgu yapılmasına gerek yoktur. Peki bu önemli mesajın içeriği nedir?
Bu konuda çok sayıda yüzlerce hadis Hz. Peygamber’in develerden yapılmış bir minber üzerinde durarak sahabenin ortasında uzun bir hutbe okuduğunu göstermektedir. İlk söylediği şey, yaklaşan vefatı hakkındaydı ve Müslümanların kendisi hakkında ne düşündüklerini sordu. Herkes onun büyüklüğünü, kerametini ve görevini yerine getirdiğini kabul etti. Tüm kalabalığın kendisini duyduğundan emin olduktan sonra, geleceğe dair önemli mesajını iletti ve “Ben kimin velisi isem Ali (a.s.) de onun velisidir” diyerek Hz Ali’nin (a.s.) velayetini açıkça ilan etti.
Bu rivayetler, Peygamber Efendimiz’in (s.a.v.) amcasının oğlu ve damadını bu göreve ataması halinde kendisine sitem etmelerinden endişe duyduğunu göstermektedir.
Hz. Peygamber’in (s.a.v.) vefatından sonra Hz. Zehra insanların kapısını çaldığında onlara “Siz orada değil miydiniz ve Allah’ın elçisinin (s.a.v.) Gadir Hum’da ne dediğini duymadınız mı?” diye sorduğunda, onlar: Gadir Hum’da biz çok uzaktaydık ve Hz Peygamber’in (s.a.v.) ne dediğini duyamadık.” dediler.
