Peygamber Efendimiz’in siretinde Teâvün kelimesinin anlamı
Ahlaki çağrışımları olan Teâvün dinsel bir sözcüktür. Ancak bilimsel bir terim olarak biyoloji, ekoloji, sosyoloji, antropoloji, psikoloji, ekonomi, kalkınma gibi pek çok bilim dalında kullanılmaktadır.
Teâvün sözcüğü genel olarak pek çok kavramda kullanılmıştır, bunların en önemlileri şunlardır:
1. Ortak bir ihtiyacı karşılamak için işbirliği ve ortak çaba.
2. Kendi kendine yardım etmek ve başkalarından yardım beklememek.
3. Birbirimize yardım etmek ve kendi başarımızı başkalarının başarısına bağlı görmek.
4. Bir kooperatif şirketi içerisinde gerçekleşen çalışma.
5- Başkalarına yardım etmek. Teâvün bu anlamıyla, başkalarına yardım beklemeden veya onlara yardım etmenin getireceği faydayı düşünmeden yardım etmeyi ifade eder; bu tamamen karşılıklı yardımlaşma, îsârdır. (Bir kimsenin, kendisi ihtiyaç içinde bulunsa bile sahip olduğu imkânları başkalarının ihtiyacını karşılamak üzere kullanması, başkasının yararı için fedakârlıkta bulunması) Hz. Peygamber (sav) ve ailesinin pratik hayatında, başkalarının ihtiyaçlarını karşılama çabalarının çoğu, karşılıklı yardımlaşma anlamında Teâvün şeklinde gerçekleşmiştir; bu da çoğu durumda fedakarlık ve îsara yol açmıştır.
İslam düşünce ekolü, yardımlaşmayı normatif düşüncenin gereklerinden biri olarak görmekte olup müminlerin yardımlaşma ve dayanışmadaki cömertliğini ve aceleciliğini vurgulayarak, eşitsizliği ve toplumsal adaletsizliği körükleyecek kötülüklerde işbirliği ve yardımlaşmaktan sakınmaları konusunda onları uyarmıştır.
