پس از شهادت حضرت علیاکبر(ع)، صحنه کربلا شاهد حماسه و جانفشانی دیگر فرزندان خاندانهای عقیلبنابیطالب، جعفربنابیطالب و امام حسن مجتبی(ع) بود؛ دلیرانی که با وجود سن کم یا جراحات سنگین، در دفاع از امام حسین(ع) و آرمان عاشورا تا آخرین نفس ایستادگی کردند و با خون خود، فصل دیگری بر کتاب مظلومیت بنیهاشم افزودند.
در این روایت لحظات رشادت و شهادت حضرت علیاکبر(ع)، جوان بزرگوار و شبیهترین فرد به پیامبر(ص) بازگو میشود؛ جوانی که با اجازه امام حسین(ع) به میدان رفت و پس از نبردی جانانه با لب تشنه به شهادت رسید و داغی بزرگ بر دل اهل بیت(ع) گذاشت.
این بخش از سخنرانی با روایت سرگذشت جمعی از یاران فداکار امام حسین(ع) در ظهر و عصر عاشورا، به شرح حالات و شهادت شهدایی غیر از بنیهاشم میپردازد؛ افرادی که با رشادت و ایمان مثالزدنی در کنار امام(ع) تا آخرین نفس ایستادند.
در این روایت دلاوری و ازخودگذشتگی چهرههای شاخص عاشورا همچون عابس بن ابی شبیب، شوذب بن عبدالله، غلامان نوجوانان، واضح ترکی قاری ترکزبان و وفاداری آنان در میدان نبرد و لحظات آخر عمرشان روایت میشود.
در این روایت، فداکاری و شجاعت یاران برجسته امام حسین(ع) همچون سعید بن عبدالله، ابوسمامه صائدی، زهیر بنقین، حجاج بن مسروق و حنظله شبامی در واقعه ظهر عاشورا و نقشآفرینی آنان در دفاع از امام و اقامه نماز ظهر به تصویر کشیده میشود.
در این روایت، به زندگی و شهادت جمعی از برجستهترین یاران امام حسین(ع)، چون ابوشَعثاء کندی، مسلم بن عوسجه، حر بن یزید ریاحی و حبیب بن مظاهر پرداخته میشود؛ مردانی که با تصمیمات سرنوشتساز خود، جلوههایی ماندگار از وفاداری، ایثار و آزادگی را در واقعه عاشورا رقم زدند.
در بخش دیگری از روایت شهدای پیش از ظهر عاشورا، رشادتهای اصحاب وفادار امام حسین(ع)، چون عمرو بن خالد، سعد، بریر بن خضیر و نافع بن هلال به تصویر کشیده میشود؛ کسانی که با وفاداری و شجاعت، در سختترین لحظات تا پای جان در کنار امام(ع) ایستادند و جاودانه شدند.
در نخستین حمله سپاه دشمن پیش از ظهر عاشورا، جمعی از اصحاب باوفای امام حسین(ع) از جمله نصر بن ابینیزر، نعمان بن عمرو راسبی، نعیم بن عجلان، عبدالله بن عمیر و دو برادر وفادار، با فداکاری و رشادت تا پای جان در کنار امام(ع) ایستادند و به شهادت رسیدند.
امام حسین(ع) در روز عاشورا پس از دعوت به صلح و رد هرگونه ذلت، با سخنان خود سپاه عمر بن سعد را مخاطب قرار داد و بر شهادت، پایداری و رسوایی دنیای فانی تأکید کرد؛ این خطبه به عنوان لحظهای کلیدی در تاریخ حماسه عاشورا شناخته میشود.