منشأ هنر قدسی را بايد در قرآن جستجو كرد

به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا) در دومين هم انديشی هنر، سنت و سنت‌گرايان «محمدحسن فغفوری» محقق هنر دينی و استاد دانشگاه، ضمن بيان اين مطلب افزود: مورخان تاريخ هنر معمولا تعريفی عام و سطحی از هنر دينی ارائه می دهند؛ به اين معنی كه از ديدگاه آنان هنر دينی مجموعه‌ای از آثاری ست كه حاصل ذوق و هنر هنرمندان پيرو آن دين است. بنابراين تعريف در چارچوب اسلام اين دسته از مورخان، هنر اسلامی را حاصل ذوق و قريحه هنرمندان مسلمان و ادامه طبيعی و تاريخی هنر ساسانی و بيزانس در بستر اسلام و فرهنگ اسلامی قلمداد می كنند. آنان ميان وجوه گوناگون هنر معنوی و سلسله مراتب آنها تمايز بارزی قائل نيستند.
«فغفوری» ادامه داد: از ديدگاه سنت گرايان تعريف مورخان هنر ، تعريفی دقيق و اصولی نيست. به عقيده آن ها ، «هنر دينی» تنها به هنری اطلاق می شود كه رابطه مستقيم با شعائر و فرهنگ دينی دارد. يعنی به طور كلی از دين و شعائر دينی الهام مي‌گيرد. مثال بارز اين گروه از آثار هنری را مي‌توان در تعزيه مشاهده كرد.
وی ادامه داد: حتی در وجود ظاهری قرآن نيز مي‌توان اين ريشه را مشاهده كرد؛ يعنی در حيطه صوری نيز اين پيوند كاملا مشهود است. هنگامی كه به طرح گنبدی يا نقوش هندسی شبستان مسجدی نگاه مي‌كنيم مي‌بينيم كه اين نقوش تكرار مكرر و آهنگدار يك نقش بيشتر نيست كه نه آغازی دارد و نه پايانی.
اين محقق هنرهای مذهبی بيان داشت: آن چه در درجه اول چارچوب «هنر قدسی» را در حيطه اسلام مشخص می سازد ،پيام وحی و توحيد است كه در قرآن كريم متجلی است.
وی اضافه كرد : «هنر قدسی» هميشه يادآور صفات الهی است. به همين جهت وجوه آن همچون رحمت خداوند نامتناهی و درعين حال مستور است و خود را تنها بر ديده اهل معنا متجلی مي‌سازد.