آیت‌الله ری‌شهری تبیین کرد:
مصادیق سوءاستفاده از هنر از منظر قرآن کریم
گروه اندیشه: آیت الله ری‌شهری معتقد است سخنوری گمراه کننده، بیهوده‌سرای، موسیقی نامشروع، مجسمه‌سازی و تمایلات نفسانی از مصادیق سوءاستفاده از هنر هستند.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، آیت‌الله ری‌شهری در جلسه 278 تفسیر سوره حمد ذیل آیه «غَيرِ المَغضُوبِ عَلَيهِمْ وَلاَ الضَّالِّينَ» گفت: در جلسات پیشین گفتیم «دروغ»، «دین‌تراشی»، «تحریف ادیان آسمانی»، «تظاهر به خیرخواهی» و «سوءاستفاده از هنر» مهم‌ترین شیوه‌های اضلال جن و انس هستند.
این مفسر قرآن گفت: سوءاستفاده از هنر در مصادیق مختلفی بروز پیدا کرده است که درباره این مصادیق در جلسات گذشته بحث کردیم. قرآن از هنر سخنوری به گفتار آراسته تعبیر می‌کند یعنی سخنی که دیگران را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
وی در ادامه گفت: اهل بیت(ع) اجازه نمی‌دادند پیروانان آنها پای سخن هر سخنوری بنشینند چراکه معتقد بودند برخی از سخنوران مخاطبان خود را سحر می‌کنند. از امام صادق(ع) پرسیدند آیا گوش دادن به سخنان داستان‌پردازان جایز است یا جایز نیست؟ امام(ع) ابتدا پاسخ منفی دادند و بعد یک اصل کلی را مطرح کردند و فرمودند انسان حق ندارد پای سخن هر سخنوری بنشیند.
تولیت آستان حرم عبدالعظیم حسنی گفت: بعد از رحلت پیامبر(ص) عده‌ای در مساجد داستان‌گویی از علاقه عامه مردم برای داستان سرایی سوءاستفاده می‌کردند با تحریف داستان‌ها به گونه‌ای که برای مردم جذاب باشد داستان‌ها را نقل می‌کردند از همین راه حقایق تاریخی را تحریف می‌کردند اهل بیت(ع) همواره با جریان داستان‌پردازی مقابله می‌کردند.
وی در ادامه با اشاره به روایتی از امام علی(ع) گفت: امیرالمومنین علی(ع) زمانی که وارد مسجد شدند مشاهده کردند که فردی در حال داستان‌سرایی است، امام(ع) به محض مشاهده آن فرد به شدت با او مقابله کرد و آن مرد را از مسجد بیرون کرد.
ری‌شهری افزود: گاهی افراد تنها به سخنان سخنوری گوش می‌دهد اما گاهی محسور سخنان آن شخص می‌شود که این گوش دادن نوعی پرستش و بندگی را ایجاد می‌کند؛ کسی که مسلط به فن سخنوری است اگر از طرف خدا نطق کند و انسان را به راه راست هدایت می‌کند و الهی کار کرده است اما بعضی افراد زبانشان شیطانی است و منحرف کننده است؛ در نهج‌البلاغه آمده است ابتدا شخصیت سخنران را بررسی کنید بعد پای سخنان او بنشینید.
ری‌شهری دومین مصداق سوءاستفاده از هنر سخنوری بیهوده‌سرای خواند و افزود: خداوند می‌فرمایند: «وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ يَتَّخِذَهَا هُزُوًا أُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ:
و برخى از مردم كسانىاند كه سخن بيهوده را خريدارند تا [مردم را] بى[هيچ] دانشى از راه خدا گمراه كنند و [راه خدا] را به ريشخند گيرند براى آنان عذابى خواركننده خواهد بود»(لقمان/6). معنای لهوالحدیث در این آیه اشاره به افرادی که هدفشان گمراه کردن مردم است؛ پس باید دقت کنیم که به سخن چه کسی گوش می‌دهیم.
این مفسر قرآن در ادامه با اشاره به مصادیق دیگر لهوالحدیث گفت: موسیقی‌های نامشروع یکی دیگر از مصادیق لهوالحدیث است. امام صادق(ع) در روایتی می‌فرمایند: «یکی از گناهانی که خدا به انجام دهنده آن وعده آتش داده است گوش دادن به موسیقی نامشروع است». موسیقی نامشروع انسان را از راه خدا گمراه می‌کند.
وی افزود: یکی دیگر از شیوه‌های لهو الحدیث اشعار و تصنیف‌های گمراه کننده است؛ امام باقر(ع) در تبیین آیه لهوالحدیث می‌فرمایند: «نصر بن حارث در زمان پیامبر(ص) زندگی می‌کرد این فرد سرودها و سخنان گمراه‌کننده را می‌خرید تا مردم را از شنیدن قرآن گمراه کند».
این مفسر قرآن گفت: سومین مصداق لهوالحدیث «افسانه‌سرایی» است. افسانه‌سرایی هم از مصادیق سوءاستفاده از هنر است در روایات آمده است؛ نصر بن حارث تاجر بود و برای تجارت به ایران سفر می‌کرد در این سفرها کتاب‌ها را می‌خرید و داستان‌ها را برای قریشیان مطرح می‌کرد و می‌گفت محمد(ص) برای شما داستان عاد و ثمود را تعریف می‌کند و من هم اخبار مربوط به شاهان ایرانی را برای شما می‌خوانم و این گونه مردم گمراه را گرد خود جمع می‌کرد و آنها را از شنیدن قرآن منع می‌کرد.
مجسمه‌سازی؛ مقدمه بت‌پرستی
تولیت آستان مقدس حرم عبدالعظیم حسنی گفت: چهارمین شیوه سوءاستفاده از هنر «مجسمه‌سازی» است؛ مسجمه‌سازی در گذشته بسیار مورد سوءاستفاده فریب‌کاران قرار می‌گرفت.
این مفسر قرآن گفت: مجسمه‌سازی مقدمه بت‌پرستی است؛ سه نظر درباره منشا بت‌پرستی مطرح شده است؛ در بعضی از روایات مبدا بت‌پرستی به زمان حضرت نوح(ع) می‌رسد؛ عده‌ای از مشرکین در آن زمان به مردم می‌گفتند خداهایتان را رها نکنید به خصوص ود، سواع، یعوق، نسر و نعوث درباره این 5 بت 3 نظر وجود داشت؛ نخست اینکه، این افراد قبل از حضرت نوح(ع) انسان‌های صالحی بودند بعد از فوت آنها مردم به دلیل علاقه‌ای که به آنها داشتند مجسمه آنها را ساختند شیطان نیز مردم را وسوسه کرد و بت‌پرستی رایج شد.
ری‌شهری افزود: نقل دیگر درباره این 5 بت این است که آنها 5 پسر حضرت‌آدم(ع) بودند بعد شیطان مردم را به وسوسه کرد که این افراد خدا هستند. نقل دیگر این است که این بت‌ها در زمان حضرت نوح ساخته شدند. پس در کل مبدا بت‌پرستی مجسمه‌سازی است؛ بسیاری از آقایان فتوا به حرام بودن مجسمه‌سازی داده‌اند اما در حال حاضر چون دیگر مجسمه‌سازی کارایی پیش را ندارد، بسیاری به کراهت آن فتوا می‌دهند.
این مفسر قرآن گفت: پنجمین شیوه‌های سوءاستفاده از هنر در «تمایلات نفسانی» قابل مشاهده است هوای نفس کاربرد خوب و بد دارد یکی از امتیازهای انسان بهره‌گیری از عقل است. برای فرشتگان آسمانی شهوت، قدرت و ثروت معنا ندارد و حیوانات نیز غرق در شهوت هستند و معنویت برای آنها بی‌معناست ولی انسان معجونی است از عقل، شهوت و تمایلات انسانی است.
وی در آخر گفت: اگر آدمی سمت شهوت برود از حیوان پست‌تر می‌شود و اگر شهوت را مغلوب کند از ملک هم می‌گذرد.
این مفسر قرآن گفت: سوءاستفاده از هنر در مصادیق مختلفی بروز پیدا کرده است که درباره این مصادیق در جلسات گذشته بحث کردیم. قرآن از هنر سخنوری به گفتار آراسته تعبیر می‌کند یعنی سخنی که دیگران را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
وی در ادامه گفت: اهل بیت(ع) اجازه نمی‌دادند پیروانان آنها پای سخن هر سخنوری بنشینند چراکه معتقد بودند برخی از سخنوران مخاطبان خود را سحر می‌کنند. از امام صادق(ع) پرسیدند آیا گوش دادن به سخنان داستان‌پردازان جایز است یا جایز نیست؟ امام(ع) ابتدا پاسخ منفی دادند و بعد یک اصل کلی را مطرح کردند و فرمودند انسان حق ندارد پای سخن هر سخنوری بنشیند.
تولیت آستان حرم عبدالعظیم حسنی گفت: بعد از رحلت پیامبر(ص) عده‌ای در مساجد داستان‌گویی از علاقه عامه مردم برای داستان سرایی سوءاستفاده می‌کردند با تحریف داستان‌ها به گونه‌ای که برای مردم جذاب باشد داستان‌ها را نقل می‌کردند از همین راه حقایق تاریخی را تحریف می‌کردند اهل بیت(ع) همواره با جریان داستان‌پردازی مقابله می‌کردند.
وی در ادامه با اشاره به روایتی از امام علی(ع) گفت: امیرالمومنین علی(ع) زمانی که وارد مسجد شدند مشاهده کردند که فردی در حال داستان‌سرایی است، امام(ع) به محض مشاهده آن فرد به شدت با او مقابله کرد و آن مرد را از مسجد بیرون کرد.
ری‌شهری افزود: گاهی افراد تنها به سخنان سخنوری گوش می‌دهد اما گاهی محسور سخنان آن شخص می‌شود که این گوش دادن نوعی پرستش و بندگی را ایجاد می‌کند؛ کسی که مسلط به فن سخنوری است اگر از طرف خدا نطق کند و انسان را به راه راست هدایت می‌کند و الهی کار کرده است اما بعضی افراد زبانشان شیطانی است و منحرف کننده است؛ در نهج‌البلاغه آمده است ابتدا شخصیت سخنران را بررسی کنید بعد پای سخنان او بنشینید.
ری‌شهری دومین مصداق سوءاستفاده از هنر سخنوری بیهوده‌سرای خواند و افزود: خداوند می‌فرمایند: «وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ يَتَّخِذَهَا هُزُوًا أُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ:
و برخى از مردم كسانىاند كه سخن بيهوده را خريدارند تا [مردم را] بى[هيچ] دانشى از راه خدا گمراه كنند و [راه خدا] را به ريشخند گيرند براى آنان عذابى خواركننده خواهد بود»(لقمان/6). معنای لهوالحدیث در این آیه اشاره به افرادی که هدفشان گمراه کردن مردم است؛ پس باید دقت کنیم که به سخن چه کسی گوش می‌دهیم.
این مفسر قرآن در ادامه با اشاره به مصادیق دیگر لهوالحدیث گفت: موسیقی‌های نامشروع یکی دیگر از مصادیق لهوالحدیث است. امام صادق(ع) در روایتی می‌فرمایند: «یکی از گناهانی که خدا به انجام دهنده آن وعده آتش داده است گوش دادن به موسیقی نامشروع است». موسیقی نامشروع انسان را از راه خدا گمراه می‌کند.
وی افزود: یکی دیگر از شیوه‌های لهو الحدیث اشعار و تصنیف‌های گمراه کننده است؛ امام باقر(ع) در تبیین آیه لهوالحدیث می‌فرمایند: «نصر بن حارث در زمان پیامبر(ص) زندگی می‌کرد این فرد سرودها و سخنان گمراه‌کننده را می‌خرید تا مردم را از شنیدن قرآن گمراه کند».
این مفسر قرآن گفت: سومین مصداق لهوالحدیث «افسانه‌سرایی» است. افسانه‌سرایی هم از مصادیق سوءاستفاده از هنر است در روایات آمده است؛ نصر بن حارث تاجر بود و برای تجارت به ایران سفر می‌کرد در این سفرها کتاب‌ها را می‌خرید و داستان‌ها را برای قریشیان مطرح می‌کرد و می‌گفت محمد(ص) برای شما داستان عاد و ثمود را تعریف می‌کند و من هم اخبار مربوط به شاهان ایرانی را برای شما می‌خوانم و این گونه مردم گمراه را گرد خود جمع می‌کرد و آنها را از شنیدن قرآن منع می‌کرد.
مجسمه‌سازی؛ مقدمه بت‌پرستی
تولیت آستان مقدس حرم عبدالعظیم حسنی گفت: چهارمین شیوه سوءاستفاده از هنر «مجسمه‌سازی» است؛ مسجمه‌سازی در گذشته بسیار مورد سوءاستفاده فریب‌کاران قرار می‌گرفت.
این مفسر قرآن گفت: مجسمه‌سازی مقدمه بت‌پرستی است؛ سه نظر درباره منشا بت‌پرستی مطرح شده است؛ در بعضی از روایات مبدا بت‌پرستی به زمان حضرت نوح(ع) می‌رسد؛ عده‌ای از مشرکین در آن زمان به مردم می‌گفتند خداهایتان را رها نکنید به خصوص ود، سواع، یعوق، نسر و نعوث درباره این 5 بت 3 نظر وجود داشت؛ نخست اینکه، این افراد قبل از حضرت نوح(ع) انسان‌های صالحی بودند بعد از فوت آنها مردم به دلیل علاقه‌ای که به آنها داشتند مجسمه آنها را ساختند شیطان نیز مردم را وسوسه کرد و بت‌پرستی رایج شد.
ری‌شهری افزود: نقل دیگر درباره این 5 بت این است که آنها 5 پسر حضرت‌آدم(ع) بودند بعد شیطان مردم را به وسوسه کرد که این افراد خدا هستند. نقل دیگر این است که این بت‌ها در زمان حضرت نوح ساخته شدند. پس در کل مبدا بت‌پرستی مجسمه‌سازی است؛ بسیاری از آقایان فتوا به حرام بودن مجسمه‌سازی داده‌اند اما در حال حاضر چون دیگر مجسمه‌سازی کارایی پیش را ندارد، بسیاری به کراهت آن فتوا می‌دهند.
این مفسر قرآن گفت: پنجمین شیوه‌های سوءاستفاده از هنر در «تمایلات نفسانی» قابل مشاهده است هوای نفس کاربرد خوب و بد دارد یکی از امتیازهای انسان بهره‌گیری از عقل است. برای فرشتگان آسمانی شهوت، قدرت و ثروت معنا ندارد و حیوانات نیز غرق در شهوت هستند و معنویت برای آنها بی‌معناست ولی انسان معجونی است از عقل، شهوت و تمایلات انسانی است.
وی در آخر گفت: اگر آدمی سمت شهوت برود از حیوان پست‌تر می‌شود و اگر شهوت را مغلوب کند از ملک هم می‌گذرد.
