نئو اسلام‌گرایان هند؛ فرصت یا تهدید

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)؛ نئو اسلام‌گرایان شکلی از اسلام را میان گروه اهل سنت ترویج می‌کنند که هیچ سنخيتی با روح دستورات اسلامی ندارد. آنان بیشتر به دنبال مادی‌گرایی و ثروت‌اندوزی هستند و از اعمال دینی برای نشان‌دادن برتری‌شان در جامعه مسلمانان سوء استفاده استفاده می‌کنند.
 
در شرایط کنونی که جریان تندرو «هندوتوا» به مسلمانان ضعیف فشار وارد می‌کند، نئو اسلام‌گرایان توجهی به این مسئله نداشته و مشغول زندگی خود هستند.
 
باید گفت که این فرم از اسلام، برآمده از یک سیستم ضعیف و نبود یک رهبر معنوی قوی است.
 
در همین راستا، خانه فرهنگ ایران در بمبئی مطلبی در اختیار ایکنا قرار داده که در آن ویژگی‌های این گروه و تأثیرات منفی آن‌ها در جامعه هند بررسی شده است.
 
در این مطلب که به قلم عبدل شعبان، معاون رئیس انستیتو علوم اجتماعی تاتا در کالج «تولجاپور» هند نوشته شده، آمده است: مسلمانان یکی از محروم‌ترین جوامع هندوستان در قرن 21 هستند و در سال‌های اخیر سیاست‌های اقلیتی، بیشترین تأثیر منفی را بر روی آنها گذاشته است.
 
نئو اسلام‌گرایان در نتیجه ارتباط با غرب آسیا شکل جدیدی از اسلام را معرفی کرده‌اند. تأثیرات مذهبی و فرهنگی کشور‌های غرب آسیا به طور قابل ملاحظه‌ای رفتارهای فرهنگی مسلمانان هند را تغییر داده است. پوشش‌هایی نظیر روبنده تا چند دهه گذشته برای مسلمانان هندوستان بیگانه بود؛ اما اکنون در برخی نقاط این کشور رواج یافته است.
 
برخی از این رفتارها باعث به وجود‌آمدن اختلاف بین جوامع مذهبی می‌شود و مخالف مشارکت تأثیرگذار زنان در فعالیت‌های روزمره اجتماعی، سیاسی و اقتصادی است.

نگاهی عمیق‌تر به  مشکلات مسلمانان هند نشان می‌دهد که سنت‌گرایی(گرایش به سنت‌های غلط و مغایر با اسلام) در میان مسلمانان و نئومسلمانان هم عامل عقب‌ماندگی اجتماعی، اقتصادی و تحصیلی و سوء شهرت آنها است.

سه طلاقه‌کردن، اجتناب از تعیین مهریه شایسته برای زنان و غصب حقوق مالکیت زنان که در میان برخی فرقه‌های مشخص مسلمانان رایج است از این دست بوده و به عنوان یک اعتقاد توجیه می‌شود؛ در حالی که همه این‌ها با مفهوم عدل و انصاف در اسلام و مدرنیته مغایرت دارد.
 
اگرچه الزامات و دسترسی به امکانات اقتصادی که انتخابی هم نیستند به تعاملات مسلمانان با انستیتوهای آموزشی شکل می دهد اما تأکید سنت‌گرایان بر زبان اردو و  مدارس اردو‌زبان منجر به نادیده‌گرفتن زبان‌های مدرن از جمله انگلیسی شده است.

تعداد زیادی از دانش‌آموزان مسلمان در مدارس بومی معمولی یا مدارس اردو زبان با زیر ساخت‌ها و معلمان ضعیف و کیفیت پایین آموزش تحصیل می‌کنند.

اردو نه زبان اول کشور هند است و نه زبان تجارت. بنابراین دانش‌آموزانی که از مدارس اردو زبان یا مدارس دینی فارغ التحصیل می‌شوند به جمع کارگران پاره وقت، فاقد مهارت یا مشاغل با سطح پایین اضافه می‌شوند.
 
در ایالت مهاراشترا 46 % از دانش‌آموزان مسلمان در چنین مدارسی ثبت نام شده‌اند که مثال بارزی از عقب‌ماندگی مسلمانان است. میزان ترک تحصیل مسلمانان در سراسر کشور و پس از دوره متوسطه بسیار بالاست. تعداد اندکی از این دانش‌آموزان تحصیلات عالی را عمدتا در دانشگاه‌ها یا کالج‌های سطح پایین به اتمام می‌رسانند و بیشتر آنها قادر به ارتباط با بخش‌های اقتصادی مدرن و یا یافتن شغل پر منفعت نیستند.

نخبگان مسلمان هم برای حفظ موقعیت طبقاتی خود با تقویت تاریک‌اندیشی و ترویج شیوه‌های نئو اسلامی، کاملا استراتژیک عمل می‌کنند. اجتماع مسلمانان از داشتن مدارس مدرن و انستیتوهای آموزش عالی خصوصا در حیطه علوم اجتماعی بی بهره‌اند. بدین سان نمی‌توان مطالعات جدید را ترویج داده و دست به اصلاحات سریع زد.
 
در پایان باید گفت نئو‌ اسلام‌گرایان هم همانند نئو هندوئسیم‌ها به کثرت‌گرایی هندوستان آسیب می‌زنند و نفعی برای مسلمانان ندارند و بیشتر به دنبال منافع خود هستند./