به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از زنجان، خدای متعال در رسیدن نوع بشر به سعادت از هیچ هدایتی دریغ نکرده است و ارسال انبیا یکی از این اقدامات بوده است.
در نظر گرفتن آیینها و مناسک عبادی نیز در هر دین الهی برای تربیت معنوی افراد از سوی باریتعالی در نظر گرفته شده و قطعا علاوه بر آثار معنوی ان علاوه بر بعد فردی، در بعد اجتماعی نیز نمود خواهد داشت.
در آیه ۸۷ از سوره مبارکه هود میخوانیم: «قالُوا یٰا شُعَیْبُ أَصَلاٰتُکَ تَأْمُرُکَ أَنْ نَتْرُکَ مٰا یَعْبُدُ آبٰاؤُنٰا أَوْ أَنْ نَفْعَلَ فِی أَمْوٰالِنٰا مٰا نَشٰؤُا إِنَّکَ لَأَنْتَ الْحَلِیمُ الرَّشِیدُ»؛ «گفتند اى شعيب آيا نماز تو به تو دستور مى دهد كه آنچه را پدران ما مى پرستيدهاند رها كنيم يا در اموال خود به ميل خود تصرف نكنيم راستى كه تو بردبار فرزانهاى».
در تفسیر این آیه شریفه میتوان به صورت خلاصه به این موارد اشاره کرد: نماز، بارزترین نمود آئین شعیب بوده است. «أَصَلاٰتُکَ...».
نماز واقعی، انسان را به ارشاد دیگران و امر به معروف و نهی از منکر آنها وامیدارد. «أَصَلاٰتُکَ تَأْمُرُکَ أَنْ نَتْرُکَ».
تقلید از نیاکان، درمقابل دلیل ونصّ، سرچشمه بسیاری از انحرافات است. «یَعْبُدُ آبٰاؤُنٰا».
دین، نه از سیاست جداست و نه از اقتصاد. «أَصَلاٰتُکَ... نَتْرُکَ... فِی أَمْوٰالِنٰا».
راه انبیا، مانع از آزادی بیقید و شرط است. «نَفْعَلَ فِی أَمْوٰالِنٰا مٰا نَشٰؤُا».