به گزارش ایکنا؛ سیزدهمین همایش ملی خلیج فارس امروز شنبه، ۱۴ اردیبهشتماه در دانشگاه علم و فرهنگ با حضور سیدحمیدرضا طیبی، رئیس جهاد دانشگاهی، عیسی علیزاده، معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی، محمدحسن طالبیان، معاون سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و جمعی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در سالن همایشهای دانشگاه علم و فرهنگ برگزار شد.
در این مراسم که قرار بود علیاصغر مونسان، رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری حضور یابد، محمدحسن طالبیان، معاون وی به جای وی حضور یافت و پیام صادر شده از سوی رئیس این سازمان به همایش سیزدهم خلیجفارس را قرائت کرد. متن کامل این بیانیه به شرح ذیل است:
بیتردید یکی از ظرفیتهای ویژه خلیج فارس، مقوله میراث فرهنگی و گردشگری است که موجب احیای مجدد شهرهای جنوبی ایرانی به ویژه نقاط حیاتی خلیج فارس خواهد بود.
علاوه بر میراث کهن خلیج فارس «دانش و مهارت دریانوردی و لنجسازی و کشتیسازی در خلیج فارس» که جمهوری اسلامی ایران آن را در فهرست جهانی میراث فرهنگی ناملموس یونسکو به ثبت رسانده میتواند احیاگر نبض تپنده خیلج فارس باشد.
گردشگری دریایی از جمله ظرفیتهای بزرگ صنعت توریسم در دنیا است که ایران تا یک دهه پیش عملاً از چرخه این صنعت خارج بود و توجه محسوسی به آن نمیشده است، بخش عظیمی از یک میلیارد و سیصد میلیون گردشگر دنیا را گردشگران دریایی تشکیل میدهند. شهرهای جنوبی کشور با بهره گیری از ظرفیت بی نظیر و همه جانبه گردشگری ساحلی و دریایی خلیج فارس میتوانند پویایی اقتصاد و رونق سرمایهگذاری و توجه ویژه صنعت گردشگری دنیا را به خود جلب کرده و سبب احیای جریان حیاتی خلیج فارس شود.
استعمارگران برای سود و کسب منافع اقتصادی چشم به خلیج فارس دارند. این صدای خلیج فارس است: هر کس از وضعیت و شرایط من آگاهی بیشتری دارد، منفعت و کسب اقتصادی بیشتری خواهد برد و قطعاً این ایران است که با زندگی هشت هزار ساله در کنار خلیج فارس حافظ و بهرهمند از منافع آن خواهد بود.
خلیج فارس محل به تجلی رسیدن فرهنگ و تمدن بشری است. خلیج فارس از مناطق بسیار مهم گذشته و حال بوده و در آینده نیز بر اهمیت آن افزوده خواهد شد. خلیج فارس تنها به عنوان ارتباط سه قاره و یک دریا با امکانات اقتصادی و تجاری صرف نیست، بلکه محلی است برای به تجلی رسیدن فرهنگ و تمدن بشری. خلیج فارس تجلیگاه تمدنهای مختلف از بابل، آشور، عیلام تا ساسانیان و مسلمانان بوده است.
استعمارگران سعی در به حاشیه کشاندن تمدن کهن سال منطقه دارند. فضای نظامیگری، وجود کشتیها و ناوهای نظامی، نیروهای نظامی در خلیج فارس باید تبدیل به هم زیستی مسالمتآمیز و محلی برای گسترش اندیشهها و تبادل فرهنگها و وحدت میان ملل مختلف باشد. استعمارگران از هر فرصتی چه نظامی و چه فرهنگی و اقتصادی برای به حاشیه کشاندن تمدن کهن خلیج فارس استفاده میکنند.
مناطقی که در گذشته اهمیت داشتهاند و نام خلیج فارس یا آنها گره خورده است مجدداً باید احیا شود. باید با نگاهی مطالعاتی و دقیق در خلیج فارس مناطقی که دارای اهمیت ویژهای بودهاند، شناسایی و احیاء شوند. جاسک به عنوان دروازه خلیج فارس از دوره هخامنشیان بندری آباد و پرجمعیت بوده، بندر لنگه به عنوان عروس خلیج فارس، تاریخ و زندگی تمدن جیرفت و قوم بلوچ، لیروانی، بنی کعب، قشم، کیش، جزایر سهگانه و بندر سیراف نقاطی هستند که با خلیج فارس گره خوردهاند و اهمیتی بیش از آنچه بیان میشوند، دارند.
پدیده نفوذ صهیونیسم در خلیج فارس باید جدی گفته شود. زمانی نگرانی دستیابی شوروی به خلیج فارس را داشتیم و زمانی دیگر نگرانی استعمارگران پرتغالی، انگلیسی و آمریکایی و امروز نگرانی از صهیونیسم جهانی بسیار جدی است و باید پدیده نفوذ صهیونیسم در خلیج فارس جدی گرفته شود.
پیوندهای اجتماعی و فرهنگی در منطقه باید تقویت شود. شیعه و سنی، فارس و عرب در شهرهای و روستاهای حاشیه خلیج فارس نمونهای از هویت وحدتآفرین در کنار این خلیج پارسی است. اکنون این پیوندههای فرهنگی و اجتماعی باید میان کشورهای حاشیه خلیج فارس عمیقتر از گذشته شکل گیرد.
نگاه کشورهای جنوبی حاشیه خلیج فارس به ایران حتی نگاهی که به جزایر سهگانه ایران دارند، هویتزدایی از خودشان است. ایرانیان از هزاران سال قبل مرزبندیهای سیاسی را براساس شناخت عوارض جغرافیایی و نامگذاری بر روی آنها شناختهاند. اگر این کشورها واقعیت را بپذیرند، بسیاری از اختلافات رخ نخواهد داد. نگاه بسته و تنگ حاکمیتی و حکومتی نشانه نبود مطالعه در این کشورها در خصوص خلیج فارس است. خلیج فارس را نباید با نگاه حاکمان دید، بلکه حاکمان باید نگاه خود را براساس خلیج فارس تطبیق دهند.
قدرتها برای تسلط بر قلمروها هزینههای سنگین نظامی نمیکنند. بلکه با بکارگیری ابزار فرهنگی و تبلیغی افکار کشور هدف را به مانند خود میکنند. زمانی که کشوری از طریق افکار و اذهان به جامعهای برای اهداف خود مسلط شود، نیازی به لشکرکشی نظامی نیست، تغییر فرهنگ مردم و نام مکانها و ثبت شخصیتهای برجسته علمی و فرهنگی به نام خود مقدمهای برای قلمروخواهی و سلطه بر قلمروهاست. وقتی جامعهای پیوند خود را با فرهنگ و تاریخ و تمدنش از دست دهد، همانند سنگ سفیدی است که هر آنچه بخواهند را میتوان بر آن نگارش کنند. این کار از سوی کسانی صورت میگیرد که خود باید در راستای حفظ نام و نشان خود در عرصه جهانی باشند و اینگونه به نظر میرسد که حاکمان این کشورها با این کار تیشه به ریشه خود میزنند.
باز هم تأکید میکنم مهمترین راه برای بستهشدن این نفوذها و حفظ و احیای هویت خلیج فارس، تلاش برای آبادانی جنوب کشور و جزایر خلیج فارس است. توجه به رویدادهای بینالمللی مهم در حاشیه خلیج فارس نظیر جام جهانی 2022 قطر و نمایشگاههای بینالمللی برای معرفی این هویت کهن سال ایرانی به جهان و جهانیان در آینده باید با توجه بیشتری دنبال شود. سهم هر یک از ما در پاسداشت نام و اعتبار خلیج فارس بسیار مهم و تاثیرگذار خواهد بود و از کوچکترین فرصتها در عرصههای بینالمللی باید استفاده شود تا علاوه بر احیای شریانهای زندگی در خلیج فارس رشد و توسعه صنعت گردشگری بینالملل در این منطقه گسترش یابد. انتظار میرود چنین اقدامات و حرکتهای علمی و فرهنگی تنها مختص به روز خلیج فارس نباشد و به عنوان شروع مثبت و سازنده، آغازگر حرکت عظیم برای همراه ساختن برنامهریزان، مدیران و دست اندرکاران اجرایی و جریانسازی مردمی برای احیاء و دفاع از هویت کهن ایرانی باشد.
انتهای پیام