Alaka tsakanin Hajji da Imani Ibrahim
Kafin ayoyin Hajji a cikin suratu Al Imrana (Aya ta 96-97) akwai aya ta 95 da ke cewa: “(Muhammad) Ka ce Allah Ya fadi gaskiya.
Wannan yana nufin su bi tsantsar addinin Ibrahim; Imani da ya ginu akan tauhidi kuma ba shi da kowane nau'i na bautar gumaka.
A cikin tafsirin wannan alaka, an bayyana cewa, daya daga cikin mafi bayyanan misalan bin al'ummar Ibrahim, shi ne girmama Ka'aba a matsayin alkibla (alkiblar sallah) kuma cibiyar mahajjata. A kan haka ne aya ta (96 a cikin suratu Ali Imrana) ta fara da “Hakika Dakin farko...” biyo bayan ambaton biyayya ga Ibrahim (AS), domin jawo hankalin Ahlul Kitabi—musamman yahudawa masu daukar kansu mabiya Ibrahim – cewa idan da’awarsu ta gaskiya ce, to lallai ne su yi imani da tsarin ka’aba na Ibrahim kuma su dauke shi a matsayin alkibla.
Hasali ma, Alkur’ani mai girma ya yi magana kan shakkun da Ahlul Kitabi suka yi. A farkon Musulunci, sun kalubalanci musulmi da manyan bambance-bambance guda biyu: na farko sun yi watsi da ra'ayin shafewa a cikin hukunce-hukuncen Ubangiji, suna kallon sauya alkibla daga Kudus (al-Quds) zuwa Ka'aba a matsayin mara inganci. Na biyu, sun zargi musulmi da cewa sun jingina wannan alqibla ga Ibrahim (AS).
Martanin Alqur’ani game da waxannan shakku guda biyu a fili yake: na farko, shafe shari’ar Ubangiji halal ne kuma mai yiwuwa ne, kuma da hikimar Allah, hukunce-hukunce na iya canjawa zuwa ga yanayi. Na biyu, kafin Annabi Sulaiman (AS) ya kafa birnin Kudus, Annabi Ibrahim (AS) ya riga ya kafa dakin Ka’aba. Don haka, alqiblar musulmi ta asali ita ce alqiblar Ibrahim kuma alkiblar Ubangiji ta gaskiya.
Don haka komawa zuwa ga Ka’aba ba wai fita daga shari’ar Ubangiji ba ce, a’a komawa ne zuwa ga tafarki na asali da aikin annabawan Allah—Alqibla da aka bayyana dawafi da ibada tare da bayyanannun alamomin tauhidi da ambaton Ibrahim Abokin Allah.
