Al-Quran boleh menjadi standard untuk teori sains
Laporan IQNA; Hujjatul-Islam wal-Muslimin Muhammad Taqi Subhani, ketua Yayasan Imamah Antarabangsa, membuat kenyataan pada mesyuarat saintifik "Rujukan Saintifik Al-Quran" - («مرجعیة علمی قرآن الکریم»), anda boleh membaca petikannya di bawah:
Kewibawaan saintifik Al-Quran adalah isu asas, dan mungkin ia dicipta dengan prinsip pembentukan Al-Quran dan pembentukan Ummah Islam, dan ini adalah satu isu baru, kerana fokus teori ini adalah pada bidang saintifik yang sedang kita hadapi, dan kebaharuan ini di satu pihak dan kedahuluan teori-teorinya menimbulkan kekaburan dan bukan sesuatu yang dimensinya boleh diperiksa dengan mudah, sebaliknya pada pihak lain.
Perkara pertama ialah sama ada autoriti saintifik Al-Quran itu teori atau pendekatan atau kerangka teori, kalau teori mesti ada kerangka teori yang perlu pada pendekatan sains dan ilmu yang menekankan kefahaman Al-Quran dan perlaksanaan Al-Quran dan juga boleh menjadi kerangka teori.
Kita boleh menganggap autoriti saintifik Al-Quran dalam bentuk teori makro. Ahli sosiologi yang biasa dengan pemikiran Al-Quran boleh mengemukakan teori tentang sosiologi berdasarkan Al-Quran yang diliputi oleh autoriti saintifik Al-Quran, dan teori makro ini membolehkan teori yang berbeza dihasilkan dalam disiplin ilmu yang berbeza.
Konsep autoriti
Dalam teori autoriti saintifik Al-Quran, ia mendakwa bahawa Al-Quran boleh campur tangan dalam pengetahuan berstruktur seperti sosiologi dan psikologi, dan ia mengiktiraf struktur pengetahuan. Autoriti dalam teori ini bermaksud pengaruh yang bermakna. Kadang-kadang kita mengatakan bahawa Al-Quran telah memberitahu kebenaran yang ada di dunia, dan secara semula jadi ini tidak bermakna autoriti, tetapi autoriti boleh dicadangkan apabila campur tangan Al-Quran dalam sesuatu sains mencipta hasil yang baru.
Maksud Kesempurnaan Al-Quran
Kebanyakan ulama Al-Quran bersetuju dengan anggapan kewibawaan sains Al-Quran sebagai rujukan. Anggapan pertama ialah Al-Quran mempunyai implikasi semantik. Kedua, Al-Quran meluaskan (dan mengembangkan makna) dalam sumber-sumber tafsiran, khususnya tafsiran AhlulBait (as). Anggapan lain ialah Al-Quran itu syumul, dan maksud syumul ialah kesempurnaan dalam petunjuk, bukan ada pelampauan - berlebih-lebihan di dalamnya (hanya ada keseimbangan di dalam Al-Quran).
Tujuan Al-Quran adalah petunjuk, yang merangkumi kedua-dua bimbingan individu dan masyarakat.
Dalil lain ialah bimbingan ilmiah, dalam erti kata manusia dalam kehidupannya memerlukan alat ilmu dalam berbagai ilmu untuk mencapai hidayah, dan jika ingin mencapai kebahagiaan akhirat, mereka memerlukan bimbingan ilmiah, misalnya dalam perilaku, dan lain-lain.
Anggapan lain ialah kehadiran Al-Quran dalam sains tidak bermakna menghilangkan sumber lain yang sahih dan betul. Andaian ini adalah umum, dan jika seseorang tidak menerimanya, (autoriti Al-Quran - teori rujukan sains kepada Al-Quran), tentu akan menghadapi cabaran, dan teori ini tidak sukar untuk diterima.
Oleh itu, kita boleh mempunyai dua ciri penting untuk teori autoriti, yang menyediakan bidang baru untuk kajian saintifik Al-Quran. Salah satunya adalah untuk menunjukkan bidang sains mana yang mendapat manfaat dan dipengaruhi oleh Al-Quran, kerana idea asasnya adalah untuk mengeluarkan dalil-dalil saintifik dari Al-Quran dan mengemukakannya sebagai sains.
