Маҳфил; таркиби нодири асолат ва мудернита
Шабакаи Сеи телевизиони Эрон имсол низ дар моҳи шарифи Рамазон бо барномаи «Маҳфил» лаҳзаҳои пеш аз ифторро ба яке аз соатҳои ҷолиби телевизион табдил дод. Ин барнома, ки дар солҳои гузашта бо истиқболи бесобиқаи тамошобинон рӯ ба рӯ шуд, имсол ҳам бо дигаргунӣ ва чеҳраҳои нав баргашт. Яке аз чеҳраҳои нави барнома Муҳаммад Аюб Осиф аст, ки ҳамчун мизбони ифтихорӣ дар он ширкат дошт.
Аз майдони «Арсенал» то саффи қироат
Ин шояд кӯтоҳтарин тавсифи роҳи ғайриинтизор ва шигифтовари Муҳаммад Аюб Осиф бошад. Ҷавоне, ки рӯзе орзуи дурахшидан дар майдони футболро дошт, имрӯз бо оятҳои илоҳӣ дилҳоро тасхир мекунад.
Қиссаи ӯ як ривояти ғайричашмдошт аз пайванди футбол ва Қуръон, аз омезиши ҳувиятҳои гуногун ва роҳе аст, ки тақдир барои ин қории англисӣ рақам зад.
Муҳаммад Аюб Осиф, фарзанди падари покистонӣ ва модари марокашӣ, дар сарзамине бузург шуд, ки шояд кам кас интизори зуҳури қории чунин тавоно аз он буд. Аммо мероси хонаводагии ӯ чизе дигарро нишон медод; бобои модариаш, Шайх Муҳаммад Кирмон, ҳофизи кулли Қуръон буд ва нахустин шуълаҳои муҳаббати каломи илоҳиро дар қалби набераи шашсолааш фурӯзон кард.
Дар гуфтугӯ бо ИҚНА, ӯ таҷрибаҳо ва ҳиссиёти худро аз ҳузур дар барномаи «Маҳфил» баён мекунад.
Лутфан худро муаррифӣ кунед ва аз фаъолияти худ дар кишвари худ ва арсаи байналмилалӣ бигӯед.
Ба номи Худои Бахшандаи меҳрубон.
Ман Муҳаммад Аюб Осиф, дар Англис таваллуд шудаам ва бузург шудаам. Шояд достони зиндагии ман барои бисёриҳо ҷолиб бошад – писаре бо падари покистонӣ ва модари марокашӣ, ки дар қалби Лондон бо Қуръон бузург шудааст.
Роҳи зиндагии ман омезиши шигифтоваре аз ҷаҳони варзиш ва маънавият аст. Дар навҷавонӣ узви академияи “Арсенал” будам ва орзуи футболбоз шуданро доштам. Аммо Худованд роҳи дигареро барои ман рақам зад.
Вақте ки падарам барои як маъмурияти корӣ ба Қоҳира кӯчид, ман имкони таҳсил дар Ал-Азҳарро пайдо кардам – маҳз ҳамон ҷо буд, ки зиндагии ман комилан дигар шуд.
Солҳост, ки дар Англис ва дигар кишварҳои аврупоӣ мекӯшам нишон диҳам, ки Қуръон то чӣ андоза метавонад бо зиндагии муосир созгор бошад. То имрӯз ифтихори қироат дар 25 кишвари гуногунро доштам ва он чӣ барои ман ҷолиб аст, фарқияти вокуниши мардум дар фарҳангҳои гуногун ба Қуръон мебошад.
Лутфан аз ин гуногунӣ ва тафовути фарҳангӣ дар робита ба Қуръон бигӯед.
Масалан, дар Англис, мардум бо сукут ва тааммуқи амиқ ба Қуръон гӯш медиҳанд, дар ҳоле ки дар кишварҳои арабӣ, вокунишҳо бо шавқу шӯри бештар ҳамроҳанд.
Яке аз ифтихороти ман, баргузор кардани ҷаласаҳои қуръонӣ барои ҷавонон дар Лондон аст. Бар хилофи тасаввури умум, бисёре аз ҷавонони англис, ҳатто ғайримусулмонон, ба шунидани қироати Қуръон таваҷҷуҳ доранд.
Ин нишон медиҳад, ки зебоии каломи илоҳӣ аз марзҳои фарҳангӣ ва мазҳабӣ фаротар аст.
Чаро даъвати барномаи «Маҳфил»-ро барои мизбонӣ пазируфтед?
Пештар баъзе қисматҳои «Маҳфил»-ро дар шабакаҳои иҷтимоӣ дида будам. Он чӣ таваҷҷуҳи маро ҷалб кард, нигоҳи фарқкунандаи ин барнома ба Қуръон буд.
Дар тӯли солҳо фаъолияти худ дар кишварҳои гуногун, барномаҳои зиёди қуръониро дидаам, аммо «Маҳфил» чизи дигаре аст.
«Маҳфил» нишон медиҳад, ки метавон бидуни коҳиш додани аслият ва маънавияти Қуръон, онро бо як шеваи муосир ва ҷолиб пешниҳод кард.
Таҷрибаи ҳузур дар «Маҳфил» барои шумо чӣ гуна буд?
Таҷрибаи ҳузур дар «Маҳфил» барои ман бисёр фарқкунанда ва ҳайратангез буд.
Ман дар кишварҳои гуногун барномаҳои зиёди Қуръониро дидаам, аммо он чӣ дар «Маҳфил» маро шигифтзада кард, омезиши нодири аслият ва муосирият буд.
Яке аз лаҳзаҳои фаромӯшношуданӣ, мулоқот бо қориёни ҷавони эронӣ буд.
Вақте медидам, ки як навҷавони эронӣ чӣ гуна бо тасаллут ба мақомҳои гуногуни қироат Қуръонро тиловат мекунад, воқеан таҳти таъсир қарор мегирифтам.
Ин нишон медиҳад, ки системаи таълими Қуръон дар Эрон бисёр устувор ва асоснок аст.
Дар бораи рӯйдоди ғайриинтизоре, ки дар «Маҳфил» барои шумо рух дод, нақл кунед.
Яке аз хотироти фаромӯшношуданӣ барои ман лаҳзае буд, ки як иштироккунандаи ҷавон хоҳиш кард, ки бо лаҳҷаи англисӣ барои ӯ Қуръон бихонам.
Ин нишон медиҳад, ки насли ҷавони Эрон то чӣ андоза ташнаи шунидани қироатҳо ва ошноӣ бо сабкҳои гуногун аст.
«Маҳфил» барои ман як нуқтаи атф (тағирдиҳандаи роҳ) буд ва ман умедворам, ки ин гуна барномаҳо дар кишварҳои ғарбӣ низ бештар паҳн шаванд.
