Сураи Воқеъа рамзи бениёзӣ, муҳаббат ва боз шудани дарҳои раҳмати Илоҳӣ
Дар дунёе, ки бисёр одамон ҳамеша дар ҷустуҷӯи оромӣ, рӯзии ҳалол, муҳаббати мардум ва раҳоӣ аз тангдастӣ ҳастанд Қуръони карим роҳҳои осону илоҳиро нишон додааст. Яке аз ин роҳҳо, хона гирифтани дил бо сураи Воқеъа аст сурае, ки Паёмбари Худо (с) ва Аҳли байт (а) борҳо ба хонданаш таъкид кардаанд.
Ин сура чун ганҷи осмонӣ аст равзанаест ба сӯи баракат, муҳаббат, ва ризқи зиёд.
Сураи Воқеъа, панҷоҳу шашумин сураи Қуръон аст. Дар Макка нозил шудааст ва 96 оят дорад. Дар ин сура мавзӯъҳои муҳим монанди рӯзи Қиёмат, ҳисобу китоб, ва тақсими инсонҳо ба гуруҳҳо баррасӣ мешаванд.
Сураи Воқеъа он қадар муҳим аст, ки дар байни сураҳои Қуръон мақоми хос дорад.
Имоми Содиқ (а) фармудаанд:
"Ҳар кас шаби ҷумъа сураи Воқеъаро бихонад, Худо ӯро дӯст медорад, муҳаббати ӯро дар дилҳои мардум мегузорад, ва ҳеҷ вақт бадбахт ё фақир намешавад.
Ӯ дар зиндагии дунёаш ҳамеша бо саодат ва ризо зиндагӣ мекунад ва дар қиёмат бо ҳазрати Алӣ (а) ҳамнишин хоҳад буд."
Ин ҳадис нишон медиҳад, ки сураи Воқеъа на танҳо асари маънавӣ, балки асари моддӣ ва амалӣ ҳам дорад.
1. ✋ Бартараф шудани фақр ва нодорӣ:
Аз муҳимтарин хосиятҳои ин сура ҳамин аст. Паёмбар (с) гуфтааст:
"Сураи Воқеъаро ба занҳоятон ёд диҳед, зеро ки ин сура бениёзӣ меорад."
Дар як ривоят аз Абдуллоҳ ибни Масъуд, саҳобии пайғамбар омадааст, ки ӯ бо хондани ин сура ҳеҷ гоҳ ниёзманд нашудааст.
Имоми Содиқ (а) боз гуфтааст:
"Ҳар кас шаби ҷумъа ин сураро бихонад, мардум дӯсташ медоранд, ва аз фақру офатҳои зиндагӣ эмин мемонад."
Бинобар ин, сураи Воқеъа барои ҳар шахси тақводор як неъмати бебаҳост.
Агар ин сура барои шахсе, ки дар ҳолати марг аст, хонда шавад, Худо маргро барояш осон мекунад. Ва агар барои мурдагон хонда шавад, гуноҳҳои онҳо бахшида мешаванд.
Имоми Содиқ (а) фармудаанд:
"Ин сура фоидаҳояш он қадар зиёданд, ки ҳисоб карданаш осон нест."
Навиштан ва ҳамроҳ доштани сураи Воқеъа дар давраи ҳомиладорӣ, таввалудро осон мекунад. Бисёре аз занҳои мусалмон аз ин хосият суд бурдаанд.
Барои иҷрои ҳоҷатҳои шаръӣ ва адои қарз, метавонед сураҳои Воқеъа, Музаммил, Лайл ва Иншироҳ-ро 40 шаб пайиҳам бихонед. Баъди ҳар шаб хондани ин дуоро бихонед:
"Ё розиқас-соилин, ё рохимал-масокин, ё валийял-мӯъминин, ё ғиёсал-мустагӣсин, ё арҳамар-роҳимин. Салли ала Муҳаммад ва оли Муҳаммад, ва акфинии ҳалолак ани ҳаромак, ва би-тоъатик ани маъсиятак, ва би-фазлик амман сивак, ё илоҳал-оламин. Ва салли Аллоҳу ала Муҳаммадин ва олиҳӣ аҷмаъин."
Барои афзоиши рӯзӣ, аз шаби шанбе шурӯъ кунед. Ҳар шаб се маротиба сураи Воқеъа-ро бихонед. Шаби ҷумъа — ҳашт бор.
Ин корро панҷ ҳафта идома диҳед.
Пеш аз ҳар бор хондан, ин дуоро бихонед:
"Аллоҳумма-рзуқна ризқан ҳалолан таййибан мин ғайрик, ва-с-таҷиб даъватана мин ғайри раддин. Ва аузу биллоҳи минал-фазеҳатайн — ал-фақру ва-д-дейн. Вадфаъ аннӣ ҳозайн би ҳаққи-л-имомайн ал-Ҳасан вал-Ҳусейн алайҳимас-салом, би раҳматика ё арҳамар-роҳимин."
4296919
