Türk yayıncılık pazarına giren yeni bir kitap
IQNA’nın raporuna göre, İslamiyet'ten sonraki ilk üç asrın edebi gelişmelerini içeren bu kitap, Araplar, Tahiriler, Saffariyan ve Samaniyan dönemi edebiyatının egemenliğindeki Fars edebiyatını ele almakta ve modern Fars egemenliğindeki topraklarda Fars edebiyatını ön plana çıkarmaktadır.
İslam Kültür ve İlişkiler Teşkilatına göre bu kitap özetinde şu ifadeler yer almaktadır: İslam dini, Miladi 7. yüzyılda İran'da ve yüzyılın ortalarında İranlıların kabulünden sonra hızla yayılmış ve bu topraklarda gerçek alimleri ve destekçileri tarafından memnuniyetle karşılanmıştır.
Bu dönemde yerli ve folklor edebiyatının gelişimi devam ederken, yerel lehçeler de Arap dilinin güçlü etkisi altında köklü değişimlere uğramıştır.
Farsi Deri: Yeni Farsça »Bu lehçeler arasında hızla büyüdü ve bağımsız bir dil haline geldi, öyle ki İran'ın edebi, resmi ve siyasi dili olarak günümüze kadar gelebildi.
Sekizinci yüzyılın sonlarında başlayan bazı siyasi, askeri ve edebi gelişmelerin ortaya çıkması ve etkisinin her geçen gün artmasıyla birlikte Arap dilinin özellikle doğu İran'daki konumu gerilemiş ve ulusal dil olan "Yeni Farsça" parlamaya başlamıştır.
Ülkelerinin önemli bir bölümünü Araplardan geri alan ve kendi derbar sistemlerini oluşturan Saffari ve Samaniyan hanedanları, şairleri Farsça şiir yazmaya teşvik etmiştir.
Bu dönemde, modern Fars şiirinin öncüleri Fars edebiyatının büyümesi ve tanıtımı hızlandırdı ve Abbas Mervezi, Şehid Belhi, Rudeki Semerkandi, Abuşukur Belhi, Dakiki Tusi de dahil olmak üzere o dönemin büyük ilahiyat ustalarının ortaya çıkardı.
En çok konuşulan başlıklar 