به گزارش ایکنا، این کتاب که شامل تحولات ادبی سه قرن اول پس از اسلام میشود، به ادبیات فارسی تحت حاکمیت اعراب، طاهریان، صفاریان و ادبیات دوره سامانیان میپردازد و ادبیات فارسی را در سرزمینهای تحت سلطه فارسی نو به منصه ظهور میرساند.
بنا به اعلام سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، در خلاصه این کتاب آمده است: دین اسلام در قرن هفتم میلادی و پس از پذیرش ایرانیان در اواسط قرن، به سرعت در ایران گسترش یافت و در این سرزمین مورد استقبال علما و حامیان واقعی خود قرار گرفت.
در این دوره، در حالی که رشد ادبیات بومی و فولکلوریک ادامه داشت، گویشهای محلی نیز تحت تأثیر شدید زبان عربی دستخوش تغییرات اساسی شدند.
«فارسی دری: فارسی جدید» در میان این گویشها رشد سریعی یافته و به زبانی مستقل تبدیل شد، تا جایی که توانست به عنوان زبان ادبی، رسمی و سیاسی ایران تا به امروز به حیات خود ادامه دهد.
با ظهور برخی تحولات سیاسی، نظامی و ادبی که از اواخر قرن هشتم آغاز و روزبهروز بر نفوذ آن افزوده شد، جایگاه زبان عربی به ویژه در شرق ایران رو به افول نهاده و درخشش زبان ملی «فارسی نو» شروع آغاز شد.
سلسلههای صفاری و سامانیان که بخش قابل توجهی از کشور خود را از اعراب باز پس گرفته و نظام درباری خود را تشکیل دادند، شاعران را به سرودن شعر فارسی تشویق کردند.
در این دوره روند رشد و اعتلای ادبیات فارسی شتاب بیشتری گرفته، پیشگامان شعر نو فارسی و استادان بزرگ کلام آن عصر، از جمله عباس مروزی، حنظله بادغیسی، شهید بلخی، رودکی سمرقندی، ابوشکور بلخی، دقیقی طوسی، منجیک ترمذی و ... ظهور کردند.
انتهای پیام