Kur’an-ı Kerim en güzel öğüt veren ve hatırlatan kitaptır
Kur’an-ı Kerim’de bu İlâhi kitabı tarif etmek için defalarca “zikir” kelimesi kullanılmıştır. Zikir sözlükte “bir şeyi anmak, hatırlamak” anlamında olup dinî literatürde “Allah’ı anmak ve unutmamak suretiyle gafletten ve nisyandan kurtuluş” anlamında kullanılır. Kamer suresi 17. ayeti : “Andolsun ki Kur’an’ı düşünülsün diye kolaylaştırdık. Düşünecek yok mu?”
Zikir ve tezekkür sözlükte aynı anlamdadır ve “hem lisan ile anma hem de kalp ile hatırlama, akıldan geçirme” demektir.
Kur’an’da hatırlatma ve öğüt vermenin müminler için faydaları olduğu vurgulanmıştır.
Bu ayetin anlamına dikkat edersek pek çok nokta anlaşılabilir, bazılarını şöyle açıklayabiliriz:
Tezekkür ve hatırlatma meselesini vurgu: Kur’anı Kerim’de zikir kalpleri uyandırıp canlandırması ve hakikatkere dikkat çekmesi bakımından özel bir yere sahiptir. Toplumdaki bazı insanlar hakikatı kabul etmeye hazır olup kabul etmeye karşı bir direnç göstermezler. Bu insanlara tavsiye ve öğüt verildiği zaman tıpkı yeni doğmuş gibi değişirler. Hakikatı kolayca bularak bu yolda adım atarlar.
Ancak çıkarlarının tehlikede olduğunu gören geçici mutluluklara sevinen insanlar bulunmakta olup gerçeklerin karşısında dururlar. Bu insanlara hatırlatma ve öğüt verildiğinde bazıları yavaş yavaş hak yola yönelirken bir kısmıda eski yollarında devam eder.
Kur’an-ı Kerim insanlara nasıl bir yöntemle tezekkür ve hatırlatma yapıyor?
Bu yöntemlerden biri de insanlara ölümü hatırlatmaktır. Ölüm, tüm varlıkların başına gelecek kesin bir şeydir. Kur’an, insanları uyandırmak ve dünya hayatının faniliğini hatırlatmak için ölümden ve onun farklı yönlerinden sık sık bahseder.
Al-i İmran suresi 185. ayeti: “Herkes ölümü tadacaktır; yaptıklarınızın karşılığı size eksiksiz olarak ancak kıyamet gününde verilecektir. Kim cehennemden uzaklaştırılır da cennete konursa artık kurtulmuştur. Dünya hayatı zaten aldatıcı şeylerden ibarettir.”
Ölümü hatırlamanın etkilerinden biri de insanın bir gün bu dünyadan ayrılacağını ve bu hayatın her saniyesinde yaptıklarının hesabını vereceğini bilmesidir. Bu da onun dünyevi yaşamında yaptığı işlerde daha dikkatli olmasına örneğin diliyle kötü söz söylememesine, gözleriyle çirkin resimlere bakmamasına ve kulağıyla yanlış ve çirkin şeyleri işitmemesine vesile olur.
