Hiç sönmeyen bir nur
Allah Kur’an-ı Kerim’de ışığı ve nuru sönmeyecek birşeyden bahseder.
Kur’an-ı Kerim’de tüm insanlara hitab eden Nisâ suresi 174. Ayetinde şöyle buyruluyor: “Ey insanlar! Şüphesiz size rabbinizden kesin bir delil geldi ve size apaçık bir nur indirdik.”
Bu ayette iki önemli terim vardır: apaçık delil (Arapça Burhan) ve apaçık nur (Arapça Nur Mübin). Rivayetlere göre “Burhan”ın anlamı Peygamber ve “Nuri mubin” ise Kur’an’dır.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) gerçekten dinin burhan ve delilidir. Çünkü o, hiçbir ilim eğitimi almamış biri olarak böyle bir kitap getirmiş ve zaman geçtikçe ve ilimler ilerledikçe, onun öğretilerinin doğruluğu ve derinliği daha da netleşmektedir.
Buradaki soru, nurun kendisi berraktır, peki bu ayette gözümüzle nuru açıkça gördüğümüze göre neden Kur’an’ın apaçık nur olduğundan bahsediliyor?
Kur’an’ın, zatî ve bâtınî nuru yanında, apaçık başka şeyleride nurlandıran bir nurdur. Herkes için bir hidayet ve yol göstericidir. Tıpkı sokaklarda yanan ve yandıkları sürece insanlara yol gösteren lambalar gibidir. Ama bu nur olmadığı zaman insanlar yolunu kaybeder ve hedeflerine ulaşamazlar.
Allah bu ayet ve sonraki ayetlerde bu nurdan ilkini ve sonunu şöyle bildirmektedir: “Allah’a iman edip O’na sımsıkı sarılanlara gelince, Allah onları, kendinden bir rahmet ve lütuf içine daldıracak ve onları kendine ulaştıran dosdoğru bir yola iletecektir. “(Nisâ:175)
İman ve Kur’an’ın nuruna sımsıkı sarılmak, insanı ilâhî rahmetten istifade etmeye, cennete ve cennetin ebedî nimetlerine ulaştıracak hidâyet yolunu açar.
Bu ayette geçen “Kur'an nuruna sarılmak” deyiminin anlamı Kur’an öğretilerine teveccüh ederek onlarla amel etmek demektir ki insanı doğru yola hidayete iletir.
