Kur’an’da günah için kullanılan kelimeler şunlardır: 1- Zeneb, 2- Masiyet, 3- İsm, 4- Seyyie, 5- Cürm, 6- Haram, 7- Hatiye, 8- Fısk , 9- Fesad, 10-Fücûr, 11- Münker, 12- Fahşa, 13- Hubs, 14- Şer, 15- Lamam, 16- Vezr ve Sekil, 17- Huns
Bu kelimelerin 10 tanesini daha önce açıklamıştık. Şimdi diğer 7 kelimeyi açıklıyoruz:
11- Münker: inkâr edilen , kabul olmayan anlamındadır. Günah, fıtratla ve akılla bağdaşmaz, onu yabancı ve çirkin sayar. Münker kelimesi Kur'an-ı Kerim'de 16 defa geçmektedir ve çoğunlukla Nehy anil münker (kötülükten men etme) ifadesinde geçmektedir.
12- Fahşa: Çirkinliği tartışmasız söz ve eylemlere denir. Örneğin haddi aşmak, cimrilik, büyük günah, zina ve eşcinsellik gibi. Bu kelime çok çirkin ve nefret uyandıran işler anlamında kullanılmıştır. Kur’an’da 24 defa geçmektedir.
13- Hubs: Habâset kökünden gelen habîs kelimesi, çirkin ve beğenilmeyen herşey şeklinde tarif edilmiştir. Temiz ve hoş anlamına gelen Tayyib kelimesinin zıddıdır. Bu kelime Kur’an’da 16 defa geçmektedir.
14- Şer: İnsanların sevdiği şey anlamına gelen hayr kelimesinin tersine sevilmeyen her türlü kötülük ve çirkinliktir. Bu kelime genellikle bela ve musibetler için kullanılır. Bazen de Zilzâl suresi 8. ayetinde olduğu gibi günah anlamında kullanılır: “Kim de zerre miktarı şer işlemişse onu (karşılığını) görür.”
15- Lamam: Günaha yaklaşmak ve küçük şeyler manasına gelir. Küçük günahlar için kullanılır. Kur’an’da bir kere geçmektedir.
16- Vezr: Ağırlık anlamına gelir ve başkalarının günahlarını taşımak anlamında kullanılır. Vezir ise hükümetin ağır işlerini omzuna alan kimsedir. Kuran'da 26 defa geçmektedir.
Bazen sekıl kelimesi günahların ağırlığını ifade etmek için kulllanılır. Tıpkı Ankebût suresi 13. ayetinde olduğu gibi: “..Onlar mutlaka kendi günah yükleriyle birlikte başka yükler de yüklenecekler;..”
17- Huns: Batıla meyletme anlamına gelmekte olup verilen taahhüd ve sözlerin tutulmamasıdır. Bu kelime Kur’an-ı Kerim’de iki defa geçmektedir.
Bu on yedi kelimenin her biri, günahın kötü etkilerinden bir kısmına işaret etmekte ve insanları günah işlememeleri ve kaçınmaları konusunda uyarmaktadır.
Muhsin Kıraati’nin “ Günah Bilimi” kitabından alıntıdır.