کودکی از پشت پنجره نگاه میکند؛ دنیای بزرگ و شلوغ بیرون، جای خنده و بازیاش را گرفته است. روز جهانی کودک آمده و رفته، اما در کوچهها و خانهها، تنها سکوت و انتظار مانده است. تابها باد میخورند، نیمکتها خالیاند و کودکانی پشت شیشهها با آرزوهای کوچک و نگاههای خسته به دنیایی خیرهاند که اجازه زندگی کردن به آنها نمیدهد.