Bayyana ranar da nadama ba ta da amfani

Wani lokaci ta hanyar yin wasu abubuwa, mukan yi nadama da sauri kuma mu yi ƙoƙari mu gyara kuskurenmu, amma wata rana za ta zo da nadama ba za ta yi amfani ba kuma ba za a iya gyara kurakuranmu ba.

Sura ta sittin da hudu a cikin Alkur’ani mai girma ana kiranta da suna “Taghabun”. Wannan sura mai ayoyi 18 tana cikin sura ta ashirin da takwas a cikin Alkur’ani mai girma. Wannan sura, wacce ita ce Madani, ita ce sura ta dari da goma da aka saukar wa Annabin Musulunci.

Ana kiran wannan sura da suna “Taghbun” saboda a cikin aya ta 9 a cikinta ana kiran ranar kiyama Yum al-Taghban. Taghabun yana nufin kasawa da nadama akan wani abu. Yom al-Taghbun na nufin ranar da mutane suke nadamar abubuwan da suka aikata a rayuwa wadanda ke cutar da su.

Daya daga cikin manufofin suratul Taghabun ita ce tunatar da mutane tauhidi da tashin kiyama, da gargadin mutane da su yi amfani da damar da suke da ita a duniya wajen ayyukan alheri.

Muhimman batutuwan da aka gabatar a cikin wannan sura, su ne bahasin tashin qiyama, da mas’alar halittar mutum, da wasu hukunce-hukuncen tarbiyya da zamantakewa kamar tawakkali da Allah, da fifita rance, da nisantar rowa.

Farkon surar ta yi bayanin sifofin Allah ne, bayan haka kuma ta hanyar yin amfani da ilimin Allah yana gargadin mutane da su yi taka tsantsan da ayyukansu na boye da na bayyane, kuma kada su manta da makomar mutanen da suka gabata. A wani bangare na surar kuma tana nuni ne ga tashin kiyama da lahira da sifofinta. Daya daga cikin sifofin wannan rana shi ne, kungiya ta yi nadamar ayyukansu na duniya.

Umarnin da’a ga Allah da Manzon Allah (SAW) da kuma jaddada ka’idar zama Annabi wasu batutuwa ne na wannan surar. Har ila yau, bangaren karshe na surar yana kwadaitar da mutane da yin afuwa a tafarkin Allah, kuma ya yi gargadin kada dukiya da ‘ya’ya da ma’aurata su rude su. A cikin wannan sura an ambaci dukiya da ’ya’ya da mata a matsayin hanyar jarrabar mutum a duniya.

A cikin wadannan ayoyi wasu suna ganin ya kamata su nisanci wadannan rudu da jarrabawa na Ubangiji da na duniya, amma bisa ga abin da ya zo a cikin littafan tafsiri, jarrabawar ta tabbata kuma ta tabbata ga kowa da kowa, kuma babu wata hanyar tsira, amma sai ga shi. mutum ya kiyaye kuma ya nisanci kasawa a jarrabawa da yiwuwar bata ya zama tsari ga Allah.