Behaviorisme Islam dalam subjek kanak-kanak
Laporan IQNA; Muhsen Imani, profesor psikologi di Universiti Tarbiat Mudaris di Tehran, dalam temu bual dengan agensi berita IQNA, menjelaskan jenis keganasan terhadap kanak-kanak dan pandangan Islam dalam hal ini, sebahagian daripadanya boleh anda baca di bawah:
Keganasan terhadap kanak-kanak dibahagikan kepada tiga peringkat: kemarahan, pencerobohan dan keganasan.
Dengan bahasa mudah; marah ialah apabila anak melakukan perkara yang tidak sepatutnya, ibu bapanya marah dan memandangnya dengan muka berkerut atau melakukan perkara setara ini.
Tahap kedua ialah pencerobohan, di mana ibu bapa menjerit kepada anak dan melakukan tingkah laku yang agak keras seperti ini.
Tahap ketiga ialah keganasan, dalam kes ini, tingkah laku seperti pukul, berlaku membawa kepada penderaan kanak-kanak dan boleh menyebabkan kemudaratan emosi dan fizikal yang serius.
Di pelbagai negara, undang-undang sekatan telah diwujudkan untuk mencegah keganasan terhadap kanak-kanak, tetapi kadangkala ia tidak menjadi penghalang dan tidak cukup menjerakan keganasan terhadap kanak-kanak.
Ajaran Islam menangani kanak-kanak
Ajaran Islam menentang kemarahan, pencerobohan dan keganasan terhadap kanak-kanak, dan bukan sahaja isu keganasan terhadap kanak-kanak tidak diketepikan dalam Islam, tetapi hak kanak-kanak telah ditentukan dan kita dituntut untuk memenuhi hak mereka dan mesti melayan mereka dengan penuh kasih sayang.
Rasulullah SAW bersabda:
«اَحبّوا الصِّبيان وارحَموهُم و اذا وَعَدتُموهُم شيئاً ففوا لهم فانَّهم لايَدرونَ الا اِنَّکم تَرزُقونَهم»
Bermaksud: "Cintailah kanak-kanak dan kasihanilah mereka, dan apabila kamu menjanjikan sesuatu untuk mereka, penuhilah untuk mereka, kerana mereka menganggap kamu sebagai pencari dan penghantar rezeki mereka dan kamu tidak akan meninggalkan mereka melainkan kamu memberi bekalan nafkah kepada mereka."
Oleh itu, langkah pertama adalah mencintai dan menyayangi anak-anak dan berbuat baik kepada mereka, kemudian jika kita berjanji dengan mereka, kita bertindak penuhi janji kita kepada mereka, tentu telah diakui menepati janji juga adalah tanda orang yang beriman.
Perkara kedua ialah anak-anak tidak boleh diberi tugas yang lebih daripada yang mereka boleh kendalikan, kerana akan menyebabkan mereka membuat penyamaran dan pembohong, sebab kerja berat itu, mereka akan berdiri di hadapan ibu bapa mereka dan bersikap kasar atau bercakap bohong telah melakukannya.
Islam bukan sahaja menganggap kasih sayang kepada semua kanak-kanak sebagai satu kewajipan, tetapi di mana sahaja terdapat kekurangan emosi kasih sayang bagi kanak-kanak seperti bagi anak yatim, Al-Quran memberi perintah khusus:
«فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ»
"Oleh itu, adapun anak yatim maka janganlah engkau berlaku kasar terhadapnya". (Qs, Adh-Dhuha 93:9).
Yang bermaksud jangan sekali-kali berlaku zalim kepada anak yatim, juga dalam hadis bahawa menyayangi anak yatim adalah satu kebajikan yang besar.
Perkara ketiga ialah bermain dengan kanak-kanak, yang dianjurkan dalam agama Islam.
Nabi Islam (SAW) biasa berjalan di dalam rumah dengan merangkak supaya cucu-cucunya boleh menumpang di atas bahunya.
Bahkan Nabi ketika berjalan di jalan luar rumah, anak-anak kecil akan berkata kepadanya: «کُن جَمَلی» "Kun Jamali"- yang bermaksud "jadilah kendaraan yang menumpang kami", kerana beliau (SAW) selalu bermain dengan kanak-kanak dan menganggapnya sebagai keutamaan kebajikan.
Perkara keempat ialah menghormati kanak-kanak dan memberi mereka tempat di majlis. Lazimnya, dalam sesuatu majlis, semua orang yang lebih tua duduk di sekelilingnya dan jika seorang kanak-kanak masuk dan ingin duduk, ada yang memarahinya, manakala Rasulullah SAW bersabda:
«اذا سَمَّیتُم الوَلَد فَاکرِموهُ و اَوسِعوا له فیالمَجلسِ و لاتقّبحوا له وَجهاً»
Maksudnya: "setiap kali kamu memanggil anak kamu, hormatilah dia dan beri dia tempat duduk dalam perhimpunan dan jangan kamu menunjukkan muka marah kepadanya."
Perkara kelima ialah cara bercakap dengan anak-anak yang mana dari segi tingkah laku Islam ada caranya yang tersendiri.
Rasulullah saw bersabda:
«مَن کانَ له صَبیٌّ فَلیَتصابّ له»
Bermaksud; "sesiapa yang mempunyai anak kecil, maka berlakulah layaknya kanak-kanak atau bercakaplah dengannya seperti kanak-kanak".
Bahasa kanak-kanak bukanlah bahasa keganasan dan kita tidak pernah berhak untuk memukul kanak-kanak.
Dalam kehidupan Imam Khumeini (ra), pengasas Revolusi Islam, kita juga pernah membaca bahawa beliau akan memukulkan kayu di dinding untuk meluahkan rasa tidak senang ketika kanak-kanak berlaku cuai.
Pengarang kitab "Tarbiat Uqalani" - تربیت عقلانی - Rasionaliti tarbiyah - Pendidikan yang rasional-mengingatkan: Satu lagi perkara ialah membelai dan mencium anak, yang juga disebut dalam ajaran Islam dengan kemuliaan yang besar.
Cinta dan ciuman ini harus diperhatikan untuk semua anak-anak manusia dan telah diriwayatkan daripada Nabi Islam (SAW) bahawa baginda bersabda yang bermaksud; "sesiapa yang mahu Allah menjadikannya adil, maka dia tidak boleh membeza-bezakan antara anak-anaknya."
