Ulama terkenal dunia Islam/ 36

TEHRAN (IQNA) - Hakikat bahawa teks Al-Quran tidak berubah sejak awal, yang diturunkan kepada Nabi Islam (SAW) sehingga kini, adalah isu yang disahkan untuk semua umat Islam dan ramai pengkaji, walau bagaimanapun, ulama Al-Quran telah mengambil penyelidikan mereka untuk meneliti sejarah manuskrip awal Al-Quran.

Dalam buku bertajuk "Al-Quran Zaman Umayyah: Pengantar Buku Tertua", penyelidik Perancis terkenal Francois Drouche telah meneliti manuskrip Al-Quran.

Dalam penyelidikannya, Drouche meneliti kaedah penulisan versi ini mengikut wilayah dan ahli kaligrafinya. 

Pengkaji Perancis ini juga telah membentangkan peringkat perkembangan kemahiran menulis selama bertahun-tahun dari manuskrip awal, jenis dakwat, kertas dan bahan berbeza yang digunakan dalam manuskrip. 

Dengan cara ini, ia juga menekankan peranan manuskrip dalam membuktikan kesahihan apa yang terdapat dalam teks Al-Quran.

Dalam buku ini, penulis telah memperkenalkan dan meneliti banyak manuskrip awal Al-Quran dalam bentuk yang berbeza dari segi muka surat, lukisan garisan dan hiasannya, dan ketebalan hurufnya, dan juga membandingkan jenis muka surat yang teks ditulis di atas kulit, pelepah pokok dsb.

Bahagian pertama buku ini memfokuskan pada salah satu manuskrip kerajaan Umayyah terawal, yang kebanyakannya dipelihara di Paris dan St. Petersburg.

Dalam bab kedua, penulis telah meneliti tiga manuskrip dengan teliti. Satu disimpan di Istanbul, satu di London dan satu lagi di Saint Petersburg. 

Penulis juga membincangkan manuskrip lain di Sana'a di Yaman dan Kairouan di Tunisia, kerana rupa umum manuskrip-manuskrip ini, terutama gaya tulisan tangan mereka, kembali kepada kumpulan manuskrip Al-Quran yang tertua.

Kemungkinan juga manuskrip ini bermula sebelum 695 M (semasa Abdul-Malik ibn Marwan, lahir pada 646 M - meninggal dunia pada 705 M; khalifah Umayyah kelima di Damsyik).

Dalam bab ketiga, "Perubahan bentuk Al-Quran" dibincangkan. Dalam bahagian ini, khususnya, dua manuskrip besar dengan susunan menegak diperiksa, yang menunjukkan kemajuan dalam manuskrip Al-Quran.

Drouche telah menyifatkan kedua-dua manuskrip ini sebagai "Naskhah Umayyah Damsyik", satu di Istanbul dan yang kedua dipanggil "Naskhah Umayyah Fustat"«نسخه خطی اموی فسطاط» (Kaherah Lama) di St. Petersburg dan Paris. Kedua-dua versi ini mempunyai hiasan.

Dalam bab terakhir, yang membincangkan isu "manuskrip Imperial" (mungkin merujuk kepada Musahif Uthmaniyyah) «مصاحف عثمانی», penulis percaya terdapat dua naskhah besar yang menjadi popular di kalangan ulama; Yang pertama ialah manuskrip besar yang dipelihara di Dublin, Jerman; Yang kedua lebih kecil tetapi lebih dikenali, yang Drouche rujuk sebagai "Naskhah Umayyah di Sana'a" kerana ia disimpan di Sana'a, ibu kota Yaman.

Drouche berkata tentang dua versi ini: Kedua-dua versi Sana'a dan manuskrip Dublin telah disediakan pada dekad pertama abad ke-8, semasa zaman Umayyah. Pada peringkat ini, terdapat lebih banyak minat terhadap keindahan luaran Al-Quran daripada penyediaan manuskrip Umayyah. Mushaf bersaiz besar dan teksnya ditulis dengan indah.