Иртиботи пиёдаравии Арбаин бо омӯзаҳои қуръонӣ
1. Ибодат ва тақарруби ба Худо:
Зиёрати қубӯри авлиё: Қуръони Карим бар аҳамияти зиёрати қубӯри авлиёи Худо таъкид дорад ва пиёдаравии Арбаин ба унвони зиёрати бузург, ин омӯзаро амалӣ мекунад.
Ибодат дар маконҳои муқаддас: Зиёрати Карбало ба унвони як макони муқаддас, фурсате барои ибодат ва тақарруби ба Худованд аст, ки бо оёти Қуръон дар мавриди ибодат дар маконҳои муқаддас ҳамсу аст.
2. Сабр ва истиқомат:
* Озмуни сабр: Зоирони Арбаин дар тӯли масир бо сахтиҳо ва мушкилоти бисёре рӯбарӯ мешаванд, ки сабр ва истиқомати онҳоро меозмояд. Ин сабр ва истиқомат бо оёти монанди "إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسَابٍ" (Зумар/10), ки ба подоши бузурги собирон ишора дорад, ҳамсу аст.
3. Ихлос ва нияти пок:
* Ибодати холис: Қуръони Карим бар аҳамияти ихлос дар ибодат таъкид мекунад. Зоирони Арбаин бо нияти пок ва холис ба самти Карбало ҳаракат мекунанд то ба мақоми қурби илоҳӣ бирасанд.
4. Ваҳдат ва бародарӣ:
* Иттиҳоди мусулмонон: Пиёдаравии Арбаин намоде аз ваҳдат ва бародарии мусулмонон аст. Ин амр бо оёти монанди ояти "وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا" (Оли Имрон/103), ки ба мусулмонон тавсия мекунад ба таноби илоҳӣ чанг бизананд ва пароканда нашванд, ҳамхонӣ дорад.
5. Мубориза бо зулм ва ситам:
* Қиёми Ҳусайнӣ: Қиёми имом Ҳусайн (а) алайҳи зулм ва ситам ва пиёдаравии Арбаин ба унвони таҷдиди мисоқ бо ин қиём, бо оёте, ки бар мубориза бо зулм ва ситам таъкид доранд, ҳамсу аст.
6. Муҳаббати Аҳли байт:
* Тақдиси Аҳли байт: Қуръони Карим бар муҳаббати Аҳли байт таъкид дорад ва зиёрати Арбаин ба унвони таҷаллии ин муҳаббат, бо омӯзаҳои қуръонӣ ҳамсу аст.
7. Худсозӣ ва тазкияи нафс:
* Тарки гуноҳ ва тақарруби ба Худо: Пиёдаравии Арбаин фурсате барои тавба ва тарки гуноҳ ва тақарруби ба Худо аст, ки бо оёти Қуръон дар мавриди тавба ва истиғфор ҳамсу аст.
Дар маҷмӯъ, пиёдаравии Арбаин як ибодати ҷомеъ аст, ки абъоди мухталифи зиндагии инсонро дар бар мегирад ва бо омӯзаҳои қуръонӣ пайванди амиқе дорад. Ин пиёдаравӣ, таҷалли амалии бисёре аз мафоҳими қуръонӣ монанди имон, сабр, ихлос, ваҳдат ва мубориза бо зулм аст.
