«مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا»
Дар миёни муъминон мардоне ҳастанд, ки бар сари аҳде, ки бо Худо бастанд, содиқона истодаанд; Баъзе паймони худро ба охир бурданд (ва дар роҳи ӯ шарбати шаҳодат нӯшиданд) ва баъзе дигар дар интизоранд; Ва ҳаргиз тағйир ва табдиле дар аҳд ва паймони худ надоданд.